Biliyorum; bende sana ait bir þey kalmayýnca, Geri geleceksin. Ait olduðun yere...
Masada unuttuðun çay soðudu Ellerim de buz tuttu Þu rafta yarým okunmuþ kitap da duruyor Gelebilirsin
Karanlýðýn arsýz yüzü koynumda Sen gittikten sonra kaybolan insanlýða yeni kaybolanlar eklendi Ben gecelere saklandým Avundum yalnýzlýðýmýn koynunda Onun sesini dinledim yalnýzca
Uzun bir öykünün sonu böyle mi bitecekti? Bitmemeliydi, daha akþama çok vardý ya da sabaha Hem ne fark eder? Akþam ya da sabah Böyle bitmemeliydi bu hikayenin sonu Böyle gitmemeliydin Her gidiþinin ardýndan hikayeyi sessiz bitirmemekti bu çýðlýklarým Sessiz gitmemeliydin
Sonsuz bir karanlýk içimi kaplayan Merdiven gibi çýkýyorum hayatý Yarým býraktýklarýmý geçiyorum Ama içimin karanlýðýndan geçemiyorum Kurtulamýyorum bu karanlýðýn arsýzlýðýndan
Gidiþini kaç kelime özetleyebilir? Kaç harf anlatýr bu yokluðunu Varlýðýna kelimeleri yetiremezken Hangi boþ satýrlarla avuturum kendimi Bilemiyorum… Hangi telaffuz açýklar düþtüðüm boþluðu
Hangi uçurum yakalar beni Hangi sýcak ýsýtýr? Hangi elbiseyi giysem yakýþýrdý oysa En çok kýrmýzý Yokluðunun bu elbisesi uymadý üzerime Hüzün tam otururken tüm bedenime Olmadý bu yokluðun
On Ýki Aralýk Ýki Bin On Ýki 11 40 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.