Gelebilirsin artýk Karanlýðýma her gün biraz daha en zifiri geceler ekleniyor Varlýðýnýn tespihini anarken yüreðim Yokluðunun azabýnda kavruluyorum Arþýnladýðým yollar da yetmiyor iyileþmeme Avuçladýðým þu toprak Þifa deðil yokluðuna
Toprak Ana’dýr oysa Ne derdimiz olsa çekmez mi? Þimdi kendimi dert görüyorum bu yeryüzünde Yokluðun buraya ait olmadýðýmý pekiþtirirken zihnime Topraða kavuþma ihtimallerim çoðalýyor
Yüreðimde biriktirdiðim gülümsemelerin tükendi Yetmiyor karanlýðýma ýþýk olmaya Her akþam ayný saatte ayný yere bakarken gözlerim En çok soðuk denizde doluyor Gözlerimizle biz üþüyoruz
Gelebilirsin Sen gittikten sonra tamamen boþalttým dünyamý Soyundum umutsuzluðu üzerimden Karanlýðýn elbisesi sarýyor bedenimi Ben beyazý tercih ederdim oysa Hala simsiyah bir geceyken aklýnda Beyaz olmayý dilerdim
Gel diyeceðim de… Yine düþelim sevdanýn kavgasýna Biz bu sofrada aç kaldýk yâr “Sevgilim” diyemediðim için aç kaldýk Þimdi sevda denilen þey kurtlar sofrasýnda Yetiþemez ellerimiz Dilimiz yetmez uzanmaya
On Ýki Aralýk Ýki Bin On Ýki 11 40 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.