Yansýmaydýn Benim yansýmam Öyle yanýlmýþtým iþte Kendim gibi görerek Sadece bir yanýlsama, bir dilek Geldiðin gibi ayný hýzla kaybolman Bir düþünürlük hayal
Aynam zannetmiþtim seni Sana bakarken kendimi görmem Zamanla kendimi unutmam Ýçimde bir yerde kendimden bir parça kalmýþtý yalnýzca Aynalar kýrýldý Ellerimde cam kýrýklarý Ben yine yanýldým Yansýmanla
Kýrýldým Ve hala kanýyorum Býraktýðýn kýrýklardan Þimdi koca bir þehir Koca bir yalnýzlýk Koca kalabalýk Kocaman aynalar kýrýk Seni çoðalttým tüm kýrýklarda Bir sürü oldun Ama hepsi kýrýk
Bir vardýn bir yoktun diye baþlayan tüm masallardasýn Sen hiç olmamýþtýn Bir masala sýðýnacak kadar gelmiþtin Aynada kalacak kadar zamanýmýz vardý Ama yanýlsamaydý Bu yanýlsamada en çok ben yanýldým Sen gittin
Býraktýðýn silüetin hala kýrýk aynalarda Sen çoðaldýkça ben azaldým Seni nereden bitirmeye baþlayayým bilmiyorum Seni bilemediðim için çoðaldýn içimde Oysa bilseydim Sadece bir yanýlsamadan ibaret olduðunu Ýnanmazdým aynalara
Kýrmak daha kolay olurdu o zaman tüm aynalarý Þimdi öyle çoðaldýn ki içimde Kýramýyorum Kendimi, aynalarý
Gözyaþlarý da yetmiyor yýkanmaya artýk Yýkamaya yetmiyor bu þehri yaðmurlar Ortalýk her an ýslak Her an aðlayacak bir bulut Hemen üzerimde Kýrýklarýn orta yerinde Kan kanýyorum Yaðmurdan deðil Gözyaþlarýmdan ýslanýyorum
Gözyaþý yaðýyor bu þehre Her yer karanlýk Her gün siyah Ve tüm günler aralýk Tüm aylar kýþ Tüm günler soðuk
Geldiðin gün doðum günü’mdü Yine gelsen doðum günüm olsa Senin doðum gününde Doðsan dünyama
Gözyaþlarýmla yazdýðým bir mektup sana Taa uzaklardan Islak biraz kusura bakma Ve bu ýslaklýk uzun yoldan gelen mektubu bile kurutamayacak Gelmediðin sürece dinmeyecek bir sýzý içimde Olduðun yerde, Büyüklüðün kadar bir kitle, büyüyor... Korkum; gelmemen deðil, Senin yok olman...
On Aralýk Ýki Bin On Ýki 18 45 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.