SAZENDE
Bir serçe aðlýyor yüreðimin ortasýnda.
Aþk içmiþ kalemin þavký,
Tahammülü zor, ürkek bir sayfada…
Tavanda asýlý gölgeler,
Dilimde iki yüzlü bir hece,
Sen ve ben olarak bitiyor.
Perde aralýðýndan uzanan el,
Saçlarýmý taradýkça,
Arsýz bir kadýný tokatlýyor dudaklarým.
Ve
Bir serçe aðlýyor, yüreðimin ortasýnda;
Ben, gülümsüyorum….
*
Bu gecenin sabahý,hiç olmayacak….
Zaman,silemeyecek duvardaki çentikleri.
Sessiz sedasýz bekliyorum,
Balýkçýllar sýrtlanýyor,kayalara tutunmuþ sahilleri.
Yalnýzlýðý tetikleyen, yýldýrým düþmüþ aðaçlar,
Yalnýz ,benim kaderimi yaþýyorlar….
Cýlýz bir keman sesiyle öpüþüyor kulaðým.
Çok uzakta ve ýslak…
Islýkla bastýramadýðým hýçkýrýklar,
Kafa tasýmý deliyor hunharca.
Gece , can peþinde….
Gece, etime aç…
Kurumuþ nergis demeti;
Bilmem kaçýncý bahardan kalma,
Kokusu , zehir gibi aklýmda…
Buðday benizli , kumral mabedimde,
Barut ve nikotine bulanmýþ her oda.
Sorguya çekiliyor zindanlarým.
Kainat,lal….
Kainat,pürmelal….
Dürülüyor defteri hasretin.
Hz.Vahþi’ye kalbettim, siliniyor nefretin.
Ve sen….
Ey Sazende….
Nihayet buluþtuk , hisar buselikte.
Ve nihayet,
Gece, mýzraba perde çekiyor.
Gece, ömrüme, ömür biçiyor.
Ulkuguven
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.