biz oturmuyoruz masada
ne bir demet çiçeðimiz
ne çayýmýz suyumuz var
çýrpýn atýn düþüncelerimizi masa üstünden
kocaman bir ayna var karþýda
sizi gördüðümüz
ve sürdüðümüz
ayna arkasýndaki sýra
aslýnda gördüðünüz biziz
saklanmadýk sözcüklerin ardýna
temiz paktý yüzümüz
biz çýktýk anketlerde
süt temiz, kaþýk temiz
baþkent Ankara
Türk kimliðimiz
kalkýn diyoruz paramparça masadan
dökülüyor ayaklarý
üstünde kâðýt hýþýrtýlý
yutturulmak istenen zehir
bir maç yapmýyorsunuz beyler
ellerinizde çevirip kimliklerimizi
üç- beþ kiþinin elinde deðildir
yeneceðimiz
makûs talihimiz!
ayaklarýnýzýn tozunu býrakýn oraya
nasýl çiçek açmýþ bakýn
bahçe tellerinden çýkarmýþ yapraðýný, çiçeðini
gönül pembesi bir Fatmacýk
kasýmda tomurcuk olur muymuþ demeyin
tomur tomur gülen yüz
sevgimi verdim; aldý
yanýndan geçerken
nasýl dayanacaksýn dedim kýþa
nasýl koruyacaksýn rengini
direncin deðil mi pembe
diken tel tanýmayan
gözlerim arkada kalmazken
21. 11. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.