ey çocuk! aðlatýlmýþ, kanatýlmýþ , yorulmuþ
kime atýyorsun taþýný
bir sevgi kuþu kanatlanýyor bak ayak altýndan
yok sayýlan bir halkýn üzerinden
senin al yeþil örtünden
al yeþil örtülülere
onlarýn da senin gibi çocuklarý var
onlarýn da yemenileri al yeþil oyalý analarý var!
ve yine gözü yaþlý bir anne büyüttü öðretmenleri
nice yokluklara göðüs gererek
nice katýksýz ekmeklerle
katýklarý yoksunluk
katýklarý hüzün
katýklarý acýydý
bilsen nasýl aðýr tüterdi bacalardan zehir duman
nasýl öksürürlerdi, yarasý kanatýlmýþ evlerde
eskitilmiþ bir kilim gibi dururlardý ayakaltýnda
çabalar dururlardý ellerini örmeye
nasýl feda ederlerdi can gözlerini
uykusuz gözlerle sabahlarý ederek
bir ýþýk arayarak karanlýk odada
bilir misin kimi öldürdüðünü
o öldürdüðün inanki sensin
senin kara kara bakan gözlerin
kalemi eksik ellerin, kitabýn
vurursun güneþe hasret gözlerini
bölmeye yeminli ayaðýndan çekilen topraðý
bir zümrüd -ü anka kuþu gördün mü çocuk
cümle renkleri kanadýnda toplamýþ
denedin mi böyle bir masal kuþu olmayý
kafdaðýndan aþýp gelmiþ
sevgi tohumlarý saçmýþ
kan rengi topraklara!
20. 11. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.