O gider Ayrýlýðýn þarkýlarý siner bileklerime Kokusu daðýlýr tüm bedenime Tenimde ayrýlýkla onun savaþý baþlar
O gider Bileklerimden kesilirim Ayrýlýðý kesemediðim yerden keserim incecik bir çizgiyle
I
Ayak bileklerim zincirlenir Sen gidince gidemem ben bir yere Olduðum yere çivilenirim
Bir aðýrlýk olur üzerimde Öpüþlerinin verdiði aðýrlýk Batar omuzlarýma Yumuþacýk yerinden baþlar öpüþler batmaya Sen gidince
II
Yaðmurlar hep vardýr artýk Haftanýn her günü tüm haftalar birleþir Her gün ayný renktir artýk Ayný ton gri Ayný acý kýrmýzý Hafta baþý olmadan Hafta sonu gelmeden birbirine zincirlenir günler Yüzümüze zincirlenir yürek acýsý
O gider Hiçbir þey yapamayýz Kalmaktan baþka
Çýðlýklarýmýz bizi yýkarken Kimse duymaz sesimizi Bir el ararýz tutunacak Kapý ardýndan Sesimiz çýplak üþür nefesimiz El uzamaz Görünmez oluruz sesimizle Sesimiz ürker en çok bu boþluktan Bu karanlýk En çok sesimizde çoðalýr
III
O gider Ben kalýrým Ayrýlýk siner tüm kýyafetlerime En çok siyah elbiseme Gerçi her elbise simsiyah bir yastýr artýk
Görenler için farklý renk Üzerimde hissettiðim farklý renktedir.
Kimsenin gördüðünü giyemem üzerime Giydiðimi de kimse göremez
O gider Gecedir artýk Gün aðarmaya baþlamadan tekrar batar Tüm kediler üþür Hep yaðmur vardýr Güneþ bizim yönümüze doðmaz Doðsa da göstermez yüzünü
Gamzelerim batmaya baþlar güldüðüm zamanlarda Gülmek eziyetli bir iþkenceye dönüþür Gülmemek ise aðlamaktýr artýk Susmakta aðlamaktýr Aðlamak ayrýlýktan Ayrýlýk ölmek gibidir
IV
Dudaðýmda zaten düþmeye çeyrek kalan konmuþ iðreti gülümseme Ýlk önce o düþer yere Bir daha gelip konmayacak bir kuþ gibidir gülümseme Göklerde özgürce dolaþýr Ruhum bedenimi terk ederken serbest býrakmýþtýr artýk gülüþlerimi
Her uzuv ölmek üzeredir ayrýlýktan sonra Ne yapsak toplayamayýz bir araya artýk bu parçalarý Çok uzaklardan bir ses Her sorunun cevabý artýk verilmiþ gibidir Alacak verecek kalmamýþtýr bu aþkta Ve ayrýlýkla ödenmiþtir diyeti
***
Her cümle yerini bulmuþtur bu hikayede Her sevmemiz, her öpüþümüz ayrýlýktaki yerimizi doldurmak içindi Birbirimize gelmemiz ayrýlýða koþmaktý aslýnda Gerçeklerimizin buluþtuðu bu sonsuz nokta Þimdi koskoca bir ayrýlýk yaptý
Ayrýlýk çalar bir gün kapýmýzý, Azrail’den önce Ve bazen ayrýlýk o kadar çoktur ki Ölsek bile kurtulamayýz Ölsek bile ölümsüzdür ayrýlýk
On Ýki Kasým Ýki Bin On Ýki 11 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.