üçüz tanrıça otoporte

.



hiç unutmam ortalýk yerde
sarmaþ dolaþ
renksiz bir serinlik sonrasý
kürtaj ile alýndý kötülüðün daracýk kaygan aðzý
dedim
bir ateþ var göðsümde
sanki her yer buðulu siyah
yapýþ yapýþ sýzan usulca



biz yüzyüzeyiz üçüz tanrýça
ama doðru
ama yanlýþ
karanlýða uzanmýþ mezarýmda
dirilirsem ölümle seviþtiðim gibi
zaman doðar
ve düþer
akar ve tükenir yavaþ yavaþ
baþka deðil asla



yetmiyor uyumsuzum ki
gözlerimin perdesinde soyunduðum ýþýklar
konformizm fotoðraflar içinden
bir bir geçen kuzgunlar ben þimdi
ve yanýp sönen ölüm yýldýzý
yangýný vaftiz eden kaynar sular tanýktýr artýk
kulaðýmda metal çarklarýn tütsülenmiþ sesi
sarhoþ intiharý portrem
o yabancýyým ben
vücut sanatý üryan düþünselliðin
tanýdýnýz



ey yakarýþ acýt canýmý 
bir garip saat yine sokaklarýmda
göðüs boþluðumda gülümsüyor deliliðim
dilimde ýslanan kutsal bitkiden çektiðim bulutlar
harbiden be kanýyor aklým
topraktan yaðýyor yaðmur
gökyüzüne gömüyor birbirini aþk þarkýlarý söyleyen cesetler




O’nun oldum gibi içimden-/



karanlýðý karanlýkta kaybettiðim an
dokunabilir misin bana


Sosyal Medyada Paylaşın: