ölüm ayracı

.



ve mutlaka
rengi solmuþ bir zamana hükmeder an
en yakýn yenilgidir en uzaðýn galibi
ki ters düþmez hiçbir sözü
görebildiðindir akýbetin sureti



dudaklarýmý ýsýrdýðým yerden usulca sýzan kanýmý içen ruhuma...



bedenimde yüksek sesli korkularýn
yanký vermez çýðlýklarýydý sadece
cesaretini hiç yitirmeden
ciddi ve kaygýsýz
akarken yüzüne
göbek baðýmý kesen ellerimle
oysa karþýtsýz ki mutlak gömdük gökyüzünü



nedenini bilmeden
derin bir ohh çeksem bu yakýn ara
bir yolculuða çýksak kontrolsüz
yine hayal edilebilir mi ulu orta
topraðý alt üst eden
ar damarý soðuk
ve öfkeli
yüreði kabarmýþ cesetler
körpe dualarýmýn huzurunda
ölmeden dirilmek mi bu kadar kolay



burada ve þimdi
kimsesiz kalmýþ dolunay gibi
mezar sessizliði hükmederken
kentin en beyaz sokaklarýna
yaslý gözlerinden akan
kýþkýrtýcý ýslaklýðýn bulaþtýðý karanlýkda
kalp boþluðuma basýnç yaparken
üç odanýn dört duvarýna kendimi çivilediðim eksikliðim
bir þeyler fýsýldýyorum gecenin kulaðýna
þah damarýmda sabahlar mýyýz o vakit



kimse bilemeyecek
hemen söyle
zor mu dirilmeden ölmek
kaç kiþiyim soluk soluða
içini doldurabilecekken ben
tut çýkar bu dünyadan
öp kanatlarýmdan





Sosyal Medyada Paylaşın: