bir ýslýkla baþladý dudaklardaki ilk nefes hayatý teðet geçen rüzgarýn tanrýsý konuþtu oturdu dizlerinin üzerine ten coðrafyasýna gömdü kendini dinledi dinledi tekrar tekrar söyledi ölüm olun ben içeceðim dedi...
bu gün simsiyah bu gece ýþýkla seviþiyor kadýnlar gölgelerin karanlýk kubbesinde körüklüyorken ateþ azabýný titreyen kanlý eller sandým ki uðultular beni geçti ve sanki baktýðýmda aynaya o an seni daha bir hoyrat seviyordum taþýyordu hayallerime Akdeniz’e
sansürsüz ve kuþkusuz herhangi bir görüþ olmalý sanki davetkar yataðý tabut bu defa da defalarca hiçliðin ortasýnda uyanmak /gibi þaþýrtýcý tutarsýzlýkta hiçte yabancý deðilken o büyük tutkuyla cinnet miydi çýplaklýðýmýz akýp giderken zamana yalnýzlýðýn kasýklarýnda -fýsýlda kulaðýma son kez fýsýlda
ama bilmezsin Beyza bir oyun trajedisidir -insanýn* sahne yanar vücuduna sarýlmak istediðinde dolunay en çok da soylu bir kýyamet kopar içinde tut elimden ve býrakma bütün intiharlar kendime
orta yerinde kalabalýðýn /düþünmeden günden güne kaygan bir zeminde yürümekti hikayesi yakýn olmayan bedeninden yaklaþmaktadýr ölüm yapayalnýzýz herkese söyle aklýmdayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
immortalis. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.