Hep düz gittim, Sancýlarýný gördüm. Kenarýndan dolaþmak varken, Düz gidip dað aþmak, Sadece inatla açýklanabilir mi ? Bahar kanýma girmeye çalýþtý, Çiçeklerini dizdi kapýma,
Gerçekten yokluða yolculuktu bu, Bedenler,bulutlar,güneþler Yalýn ayaklý çocuklar. Elimdeki tuvalin boyu kadar Bana biçilmiþ özgürlük. Þeker çuvalýnýn gerginliði, Bezirin kývamý kadar ,düþler.
Beyazým kadar umudum, Kýrmýzým kadar ihtiras, Mavim kadar sonsuzluk, Siyahým kadar keder, Yeþilim kadar baðlýlýk, Sarým kadar ahlak, Kalanlar, beni anlatmaya yetmez.
Minyatürü iþleyenler bilmiyorlar mýydý? Yakýndakiler büyük,uzaktakiler küçük görünürken, Kelle ucuz,usta bol,zindan karanlýk. Ben bilmiyor muydum? Kaybedince yüreðim yanacak... Zaman beni yoracak. Hamur gibi yoðuracak… Tolga UÇAR,Resmim,2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
tolgauçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.