Sabahýn erken saatinde, Taze simit kokusu doldu önce ciðerlerime. Sonra her zaman ki gibi her þeyin üstüne, Senin kokunu çektim içime, delirmiþcesine.
Aklý baþýnda sevgilerin en deli halini, Senin gülümseyiþini, Her bir cümleni, En önemlisi seni seviyorum.
Sonunda doðruldum yataktan zor da olsa. Sonra baktým aynaya, Saçlarým daðýlmýþ, gözlerim uyku mahmuru. Aynada gördüðüm "içimdeki ben"miþ meðer.
Hayýr, hayýr "içimdeki sen" deðil, "Ýçimdeki ben" þu an gördüðüm. Ýçimdeki senin hayali bile anlatýlamayacak kadar güzel gözlerimde. Bu gördüðüm suret ben olamayacak kadar saf ve temiz hem de.
Açtýðým dolaptan bir kaç parça aldým elime, Uzun zamandýr doðru düzgün giyinmiyorum. Çünkü hazýrlanýþlarým senin için deðil, Bu yüzden özen göstermiyorum üstüme baþýma.
Dýþarýya çýkasým da yok aslýnda. Tahammülüm yok sana gelmek için atýlmayan adýmlara. Sarsak, düzensiz ve umarsýzca, Adýmlarýmýn çektiði yöne sürükleniyorum bir bakýma.
Baþlýksýz bir þiir kadar yalnýz ve boþum, Baþýmý aðrýtmaz sende yok oluþum. Ben seninle sende kaybolmuþum, Sahi ya yok mu senden kurtuluþum? Kurtuluþ aradýðým yok aslýnda ne de olsa bir tek seninleyken sarhoþum...
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.