Eteklerin hep topuða kadar indiði sokaklarda büyüdük biz Fýrfýrlarýmýza sakladýk dertleri Daha bir coþtu eteklerimiz rüzgar estikçe Tek derdimiz eteklerimiz uçtuðunda görünecek olan bileklerimiz deðildi Fýrfýrlarýn arasýnda sakladýðýmýz acýlarýmýzdý
Saçlarýmýz herkesinkinden daha uzundu Omuzlarýmýza büyük gelen dertlere bir de saçlarýmýz eklenmiþti Biraz daha öne düþüktü omuzlarýmýz Yýllar geçtikçe ve saçlarýmýz uzadýkça
Büyüdükçe yön deðiþtiren yüreðimizi Zamanla raflara sakladýk En karanlýk köþelere Yangýnlarý umursamayan derilerimiz Bazen ansýzýn gelen sel baskýnlarýnda boðuluyordu Yeter ki geçmesin yýllar, iz býrakmasýn üzerimizde Baþýmýz önümüzde yaþamaya da razýydýk
Ýki yakamýzý bir araya getiremeyen beceriksiz ustaydýk Yaþamak denilince susar kalýrdýk Yeter ki uzanmasýn yýlanlarýn dili derimize Yeter ki akýtmasýnlar zehrini üzerlerimize Omuzlarýmýz hep önde Hayata bir adým geriden gelmesini de bilirdik
Düþlerle yaþardýk, çok da güzel becerirdik Düþlerimize yaðan yaðmurlara sýðýnmasýný…
Ruhumuzu emen yýlanlara aldýrmadan gülümsemesini Her þeye raðmen gülümserdik Tek derdimiz gülümsediðimizde görünecek yamuk yumuk diþlerimiz deðildi Zehirli yýlanlarýn emdiði düþlerimizin parçalarý düþmesin üzerimize Diþlerimiz görünmeden de biliriz gülümsemesini
Kan revan boðulurken duygularýmýz Denizde yüzmesini de öðrendik Zaman geçtikçe ustalaþtýk Ve gülümsemelerimiz Oturdu artýk yanaklarýmýzdaki kýrýþýklarýn üzerine
Gülmesek de yüzümüze oturan bir gülümsememiz var artýk Yýllarýn ustalaþtýrdýðý kýrýþýklarýmýzda Eteðimizin fýrfýrlarýna sakladýðýmýz dertlerimiz gibi Kýrýþýklarýmýzdaki gülümseme
***
Yanýnda eksik olan düþlerimle gülümseyecek kadar kendimdim Üzerime bir þey örtmeyecek kadar çýplak ve masumdu gülüþlerim Takma gülümsemeler sararken etrafýný Diþlerimin eksikliði doyuramamýþtý gülümsememi
***
Þimdi özgürlük diyorsun Özgürlük en yüksek binayý bulup, En tepesinden atlamak boþluða Hangi vadi doyurur yokluðumuzu Hangi masallar anlatýr bizi Zincirleri kýrmak gerek Uzaklara gitmek için Özgürlük için Atlamak gerek boþluða Ve varlýk için Önce yok olmak gerekir
Herkese tersten bakarken Sana dümdüz bakacak kadar cesaretliydim
Þimdi eteðimi alýp ellerimin arasýna Fýrfýrlarý sýðmaz avuçlarýma Bilirim Arasýndaki dertler de sýðmaz dünyaya Ama ben yine sallarým eteðimi Ve giderim Boþluða
Eteklerin uzunluðu gibi bu yolculuk Fýrfýrlarý kadar dert yüklü Hep yokuþlu iniþi olmayan Eteðimin uzunluðuyla gidiyorum Hayatýn kýsalýðýný sizlere býrakýp