Zamanýn gözü döner ve tarih aldatýr Tüm bildiklerimiz bilmediklerimiz olur Bir kurþun deþer baðrýmýzý Bir sýzý inceden Hissedemeyecek kadar uyuþurken Bir sývý kýrmýzýdan
Giderken baðrýný deþtiðim þu þehri kime býrakýyorum? -Kimseye Yandýðýmýz kadar bizim bu þehir Tanýdýðýmýz insanlarýn varlýðý kadar kalabalýk Ve tutsak þehirde düþlerimiz köle
I
Prangalý hasretimin düþlerini öldüremedim hiç Azrail’in týrpaný da bölemedi ikiye Hortladý/k her defasýnda Zindanlarýn demir telleri de hapsedemedi
Býraktýðým bu þehir ölü Þiirlerim kime kalýr þimdi Düþlerim hangi yürekte tutsak Hangi bedene hizmet eder gülüþler?
II
Özgürlüðün adý böyle üþürken Tabuta girenlerin renk farký yoktur Herkes beyazlaþýr ölünce biraz Herkes kefenleþir
Biz düþündüklerimizle farklýlaþýrýz Çünkü düþünceler hiçbir tabuta sýðmaz Ve kefen giymez hayallerimiz
Ay ýþýðý çýktý yine Herkes beyaz Hadi sar-sarmala beni Üþüyorum, en çok geceleri Düþlerime yer bulamýyorum Kapý ardýnda, pencere altlarýnda Düþlerin sýðmadýðý þehirde Soðuk bir odadayýz
En iyisi zifiri siyaha boyayalým geceyi Tüm renkleri hapsedelim Bir siyah tutar bizi Beyazken ellerimiz Günahlarýmýz gece kadar karanlýkken Bir geceye sýðarýz artýk
Bir nefes boþluðunda can veririz Kapý ardýnda sýkýþýrken düþlerimiz Çok baþlý bir yaratýk dadanýr hayallerimize Her hayalimize saldýrýrlar ama tek bir seferde Ayný anda Tek bir yaratýk
…Yeter Boðmaya bizi de düþlerimizi de Kuþlarýn kanatlarý kurtaramaz artýk bu tutsaklýðý Yok olmaya hazýrdýr anýlar Acý çekmemek için intihar ederler Loþ ýþýðýn altýnda Yok olmayý dilerler son kez
III
Ama nafile Kurtaracak oksijen bitmiþtir artýk bu þehirde Düþler boðulur önce Hayaller sýkýþýr kapýnýn arkasýna Geriye iskeleti kalýr anýlarýn Kýrýlýr kemikleri Sýzlanýr yalnýzlýk Yalnýzlýða kadar iþlenir acý En güzel nakkaþ tarafýndan
Dileriz sonra En süslü, en genç, en güzel cenaze olmayý En beyazý kefenin Gecenin en siyahý
Kapý çarpar son kez Yaylý siyah bir kapý ahþaptan, aðýr Son kez kapanýr umutlar Son kez bakar bir çift göz Yok oluþun ardýndan
Ýniltili bir masal baþlar artýk Yaþayanlar için Ölüler için ise sessiz dram
On Altý Ekim Ýki Bin On Ýki 13 : 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.