Ayrýlýðý seçtin mi hiçbir þey götürmeyeceksin yanýnda Zaten sade bir hayat bekliyor olacak seni Ekmeðinin yanýna simit yeter, susamlý Simitin yanýna da sadece bir peynir yeter Zeytine bile gerek yok Acý varken bu kadar Ayrýlýk varken hem de en tazesinden Simitin tazesine de gerek yok Tuzlu zeytine de
Öyle karýþýk yemeklere de gerek yok Yüreðin bu burukluðunda kusturur ancak Hiç yemeden de olmaz Kan kusturur bazen ayrýlýk
Ayrýlýðýn yanýna bir þey katmaya da gerek yok O tek baþýna yeter tüm ruhu doyurmaya Yýrtýnýrcasýna acýtmaya Ciðerlerini bile söker bazen insanýn O yüzden katýk istemez ayrýlýk Sadece ve sek yaþayacaksýn Meze istemez yanýna
I
Boðazým kurur biliyorum Bir þey söyleyemem Söyleyeceklerimi ceplerime doldurmuþtum halbuki gelirken Donan ellerim, kuruyan boðazým Hava mý çok soðuk? Ayrýlýk mý daha soðuk?
Yeterince söyleyemediklerimiz varken bu kadar Yanýna bir þey daha istemez ayrýlýk Tek baþýna yaþanmak ister Yalnýzlýk tam burada baþlar
II
Kurduðumuz hayaller boðulur sonra Çayýn buðusunda Hayal kurmaya korkarýz artýk Kursak boðulur Kurmasak biz boðuluruz
Giderken aþkýn içinde iyiye dair ne varsa Alýr giderler Kötülüðü iyilikten ayýrýp, B(öldürüp) giderler Bize yalnýz çayýmýza eþlik eden simit kalýr Çayýn buðusu Kahvenin kahvesi Üsküdar’ýn Kýz kulesi
Soðuk yýrtýyor içimizi Bizi ikiye bölüp geçiyor III
Artýk yan yana oturamayacaðýz bu tahta masada Masa da çürüyecek belki bu aþkýn fotoðrafý Islanacak, üzerinden mevsimler geçecek belki de yýllar Ama söyleyeceklerimiz hep taze kanayacak Yüreðimiz gidiþimizdeki verem kýrmýzýsý yanaklarýmýz kadar Kýrmýzý kalacak Hep kanarken
Bedenlerimizin kaldýramadýðý kadar büyük nefesleri almaya çalýþýrýz Bu ayrýlýðý sindirmek için Yetmeyecek aldýðýmýz nefesler Çayýn buðusundaki sýcaklýk Ellerimizin sonsuz çatlaðý Denizin sesi Yetmeyecek dindirmeye
Az zaman sonra belki uyuþur acýlarýmýz Ayrýlýðýmýzýn baþladýðý yerden Demlenmiþ geçmiþe inat Küf kokan gelecek bekleyecek bizi
IV
Mecal bulamam yere döktüklerimi toplamak için Duygularým karma karýþýk Bir de çöp arabasý geçer üzerinden Kayýklarda serseri misineler Kulaklarýmda soðuk sesin Nefesim donuk Sesim ölü
Ölmek için iki adým biraz ileriye Gitmekle ölmek bu kadar aynýyken Donmuþ nefesi almaya üþeniriz Ciðerlerimizin hali kalmaz Bedenimizin mecali
En iyisi gidelim Daha fazla karanlýk olmadan Karanlýk en çok yalnýzlara düþmandýr çünkü Hem ayrýlýða, hem karanlýða dayanamayýz
En iyisi gidelim Çay da soðudu Bardaklar çatlamak üzere
Bu deniz birazdan daha kararacak Ve gece tam on ikide intihar elbisesini giyecek Gidelim Konuþmak ölmek demek ayrýlýktan Bunca söylenecek þey varken En iyisi gidelim
On Ekim Ýki Bin On Ýki 20 00 Nevin Akbulut
Not : Sesiyle Þiir’ime Can veren Ýsmail Mancar’a Sonsuz Teþekkürlerimle,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.