Bir ara sokakta kaldým Dondum Dün müydü? Gece miydi? Hangi araydý? Yatsý ezanýndan önce miydi…
Sokak lambalarýnýn sarý ýþýðýnýn arasýndan sýzar gibi Sýzdým boþluða Ben biraz herkes, biraz da sizdim
Beton binalarýn anlamsýzlýðýný düþünürken Ahþap binalarýn sýcaklýðýný düþledim Sokaklar sýcacýk olsun istedim biraz da Sobalar kurulsun sokak lambalarýnýn hemen altýna Sokak insanlarý üþümesin diledim
I
Asfaltlarýn kýrýk, dökük çukurlarýnda buldum kendimi Biraz içerken, biraz da içerlerken geçen giden zamana Sanki niye asfalt yaparlardý ki, Yatýlmaz, uyku da tutmaz burada Herkes üþür; bazýlarý az, bazýlarý çok Soðuk sonra asfalt Lambadan sýzan sarý ýþýk da yetmiyor ýsýtmaya Ve bu gece her geceden daha soðuk Dýþarýda olduðumuz için
Gecenin sessizliðini bir siren sesi böler Sokaklar hep seslidir Bazen sessiz
Ýyi – kötü sokaklar Her gece bir diðerinin aynýdýr Devr-i alem sokaðýn bittiði yerden Sarý ýþýðýn sýzdýðý yere kadar
II
Þehir en çok geceleri boþalýr Biz sessizliði dinleriz Bir siren sesi böler geceyi orta yerinden Her siren sesi saat üçte yýrtar kulaklarýmýzýn zarýný Biz içerleriz biraz kimsesizliðimize Biraz siren sesine Biraz da sokaklarýn boþluðuna Ve soðuk… Aniden deðil Yavaþça sýzar içimize Biz son yudumu içerken O da bize karýþýr biraz da
Soðuða aldýrmadan Kaldýrýma býrakýrýz baþýmýzý Burasý da beton Ýçerlediklerimiz dökülür kaldýrýmýn çukur yerine Ýçtiklerimizle birlikte Ýçeriz Ýçerleriz Ve karýþýr her þey Gece kadar karanlýkken Gece kadar sessizleþiriz sonra Sýzarken geceye Sýzarken sarý ýþýk
III
Uzaklarda sýzan ýþýklarýn olduðu evleri düþünürüz biraz Ýçindeki hayatlarý Her hayat kendimizinkinden iyi gelir bize Iþýk uzaktan sýzarken En kötü bizim sokaktýr En kötüsü bizim hayat Bizim sokakta biterken hayat Baþka apartman dairelerinden baþlar
Yemek kokularý sýzarken Yemek yapan kadýný düþünürüz Sonra da soðan kokusunu Soðaný doðrarken aðlayan kadýný Sobaya odun atan adamý Külünü dökmeye çalýþan evin büyük oðlunu Abisinin gömleðini ütüleyen kýzý Evdir, yaþanýlasý yerdir Sokaklar ev deðildir
IV
Gece tam on iki Ne arabamýz var bal kabaðýna dönüþecek Ne muhafýzlar, ne yardýmcýlar Elbisem de yok çýrýlçýplak giymiþim geceyi üzerime Olmamýþ ama Yýrtýk ayakkabýlar da uymamýþ Masal deðil ya bu sokaklar Soðuk kadar gerçek
***
Kaldýrýma baþýmýzý koyduðumuz kadar gerçek sokaklar Ýçimizin dýþa çýkmasý gibi karanlýk Soðuk kaldýrýmlarýn köþesi Ýyi-kötü-çirkin sokaklar
On Ekim Ýki Bin On Ýki 12 20 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.