Konuþmaktan bile yorulur oldum, Bu kadar anlamsýz, bu kadar anlayýþsýz dünyada Hayallerimin katillerinin böldüðü sessiz gecede, Bir tek kýrýk sesleri ve kýrma sesleri Býçaklarýn
Sessizliði bölen o geceyi ýsýrmak istiyorum En zehirli yerinden Zehir aksýn içime, ciðerlerime kadar Çekeyim istiyorum Sabaha denk gelen günün aðaran yerinden
Gece zehirlesin beni En zehirli otlar ile Hani þu kemoterapi kokan Kobra yýlanýnýn zehirli kokusundan
Aydýnlýðýn hatýrýna gece Gecenin hatýrýna zehir Ve kâbuslar böler geceyi Aðrýlarýmýz karnýmýzda toplanýrken Üst kurul sýzýlarýmýz söz sahibi olunca
Sana koþmalar biriktiriyorum her sabah Güneþ tam tepedeyken Aðrýyan dizlerimle Sana kavuþmak varsa zehrin ucunda Aðrýlardan masal anlatmayý da öðretirim dizlerime Karnýmda her toplandýklarýnda
Dokununca sana güneþ gibi sýcacýk Ilýk bir yaz günü mevsim Saatlerin geçtiðini anlamak Geceye kalýr.
Geçtim güneþin en dokunaklý saatinden Ýçimizdeki zehir Ellerinde zehirlenmiþ kimliðim Ellerim zaaflarýna yenik, kendinden geçme karesinde Ellerim yok Ellerin hissettiðim
Bir çocuðun hüzne bulanmýþ dudaklarý gibi sevincimiz Geçici bayram sevinçlerinin hevesleri Gökte yýldýzlar Yerde deniz Hangimiz daha mavi Hangimiz daha deniz Kim daha çocuk?
Hiçbir savaþý silahlar bilmez Çocuklar bilir savaþýn ne olduðunu Hiçbir zehir ardýnda býraktýðý izi bilmez Zehre karýþan bilir Ölümü biz biliriz biraz Bir de kurþunlar
Gecenin sessizliðini bölerken hayallerin katil kurþunu Bir þiir dökülür kalemin en kalýn yerinden Sýðmaz kaðýtlara Sýðmaz dünyaya yansa da kitaplar Bir yüreðe yerleþir belki Suç ortaðý kelimeler
Siyahýn en kalýn rengi Kalemden dökülen bu þiir Þiiri iþlenen kaðýt anlamaz Ýþleyen kalem bilir
***
Kurþun sesi böler geceyi Ve hayaller zehirli bir ottan farksýzdýr artýk Yaþamaya çalýþanlar için
Yirmi Yedi Eylül Ýki Bin On Ýki 14 15 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.