Sen yanýmdan gittiðinden beri Herkese uzaðým artýk Görünmez çivili tel dikenler, Ýnsanlarla ruhum arasýnda Ýstesem de yaklaþamýyorum artýk kimseye Yaklaþtýkça batýyor dikenler, Ne kadar yaklaþýrsam o kadar acýtýyor insanlar
Kaldýðým bu yer tutsak Ama sen de tutsaksýn kendi þehrinde, Gelemediðin kadar Yaklaþamadýðýn kadar hapissin þehrinde Yaklaþamazsýn ve yaklaþamam
Yorgun çünkü yüreðim ve ayaklarým Adým atamayacak kadar uyuþuk Dizlerim kýrýk, karnýma baðlý sanki Yüreðimi baðladým, dikenli tellerin arasýna Çünkü acýyan yüreðin sýzýsýný da en çok ayaklar çeker Yüreðim yorgunken ayaklarým da çeker kendini Sýzýnýn kuytularýna.
I
Her yeminim içimde bir yük Tutsak kelimelerin esiri En gizli, naftalin kokan çekmecelere kilitli gibi Ruh yorgunluðu Fýrlamayý ister gibi bedenimden Yorgunluk tabaklanmýþ ayaklarýma
Bedenin taþýyamadýðý ruhu ayaklar nasýl taþýr? Ve yanýklar Birinci derece akrabayken yüreðimle Tüm bedene yayýlmaz mý yanýk kokusu?
Oysa keþfetme derdinde deðildim yanýklarýn nereden baþladýðýný, Nereye uzandýðýný bilmek istememiþtim Ama gün gibi ortadaydý yanýklar Alevler yükselirken odanýn içinden, tavanýna Karanlýkta bile kahin olmaya gerek yoktu
II
Yaný baþýmdaki hayallerin dinletisine býraktým kendimi Her þiirin sonunda kelimelere saldýðým gibi Kelimeler uzak Yanýmdaki yalnýzlýðýma eþ olamayacak kadar Kelimeler üþüyor Kelimeler yakýnlaþýyor üþüdükçe
Aþký ýsýtamýyoruz Çok bilmiþ, yaþamýþ tavýrlar aþký anlatamýyor Kelimeler üþüdükçe, aþk sessizleþiyor Dilsiz kadar suskunuz bu aralar Tartýþma konusu aþkta üst düzey yönetici yapmýyor kimseyi Yüreklerimiziz yanýðý ayaklarýmýzdan dökülüyor Dolaþtýðýmýz yerler yanýk Biraz da aþk Sürünerek ulaþtýðýmýz tepe Kendi çabamýzla aþk
Aþkýn uzaklaþtýðý kadar yalnýzlaþýyoruz Ayak sesleri çok uzaklarda kaldý Sesleri bile yok belki Gökyüzünde yürüyor acýyan ayaklar Pamuk gibi bulutlara basýyorlar Acýmasýn diye
III
Uzaklarda kalan ayak seslerinde avutuyoruz kendimizi Ve yalnýzlýðýmýz… Dizlerini karnýna çekmekle meþgul Bu kadar yakýnken Bu kadar uzak Aþkýn ayak sesleri
O kadar uzaðýz artýk Bir þiirde birleþemeyecek kadar Ayak seslerini hayal etsek ne çýkar Aþk gökyüzü kadar uzakta Biz Adem ile Havva gibi Dünyanýn iki ucunda
Yirmi Altý Eylül Ýki Bin On Ýki 10 20 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.