beni karanfil bahçesinde bekle sevgili yakana takmayý unuttuðun tüm kýrmýzýlara inat gruba tülüne karþý bir yerde bekle ve gözlerine karanfilleri ek
topraktan gelen kahve gözlerin ve içinde tüm tabiat neþesi beni öylesine öyle sardýðýn gibi tüm unutulmuþluklarýn eþiðinde bekle
kim geldi de gelinmez yollarýn ayakeþiðinde duruyor ömrün ve ömrüm ömrüne dolanmýþken bizi ayýran bu suskunluk telaþý da kimden ötesine ittiðimiz tüm kuþkular nereden bulur da çürür tüm çiçekler ve sonbahar oturur eteklerime birden
II
ben bilmem de sen bilirsin belki tüm bu keþmekeþlik eylül’den ve hep eylül yüzünden aksar martýlar aðýr bir kamburluk çöker istanbul’a laleler ölür ve karanfiller çýkar çatlamýþ topraðýn duasýna
yediveren istemedim senden yedi kere dönsen de ruhumun üstünden yanýna kýrmýzý karanfil iliþtir beni uzaklaþtýrdýðýn tüm ölümler gibi yakana sevgiyi yerleþtir sevgili
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.