MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Zamandan Zamana Mekandan Mekana Yolculuk
Dünya Şairi Yunus Öztürk

Zamandan Zamana Mekandan Mekana Yolculuk



O gün de boþa geçen günlerimden biriydi
Uyumak için yatmýþtým vakit de geç idi
Bir an cesaret ister düþüncelere daldým
Uyku ile uyanýklýk arasýnda kaldým

Bilmediðim yaþamadýðým bir þeyler oldu
Benim sandýðým beden yatakta bensiz kaldý
Her yere giden yepyeni bir bedenim vardý
Dünya dýþý âlemleri gezdiriyorlardý

Gerçekleri söylerim zordur inanýlmasý
Aþmýþtým aþýlmaz sanýlan ýþýk hýzýný
Görüp kavradým sýfýr kütleli varlýðýmý
Öyle yaptým âlemler arasý yolculuðu

Saðlýklý zinde yeþil vadide buldum kendimi
Gördüm pýrýl pýrýl gökyüzünü ve denizi
Baþkaydý kuþ cývýltýsý arý výzýltýsý
Aðaçlarýn hýþýrtýsý dere þýrýltýsý

Karýþmýþtý bir birine çiçeklerin rengi
Sanki en güzel günümdü bulunmaz emsali
Normal günlerden biriydi gördüðüm günlerden
O hazzý tatmýþtým bilirim çok çok önceden

Göklere baktým masmavi yoktu bir tek bulut
Ýçimde yaþama sevinci yeþerdi umut

Bir de ne göreyim gökler alçalmýþ geliyor
Yere baktým yer suretle göklere gidiyor
Yerden çok daha suretli göklere yükseldim
Nice nice göklerle gökyüzünde geçiþtim

O yýldýzlar ben yaklaþtýkça uzaklaþtýlar
Renkarenk ýþýklar yayýp serenat yaptýlar
Bir an oldu ne gittiðim ne durduðum belli
Sanki hafýzam durmuþtu yeniden iþledi

Saðýma baktým yine masmavi bir gökyüzü
Soluma baktým ulu kapý binlerce gözü
Kapý yavaþlayarak gelip yanýmda durdu
Bir tek gözü karþýmda ulu bir kapý oldu

Kapý öyle muhteþem ki göklerdeydi üstü
Tavus kuþunda bile yoktu onun süsü
Ortasýndan ikiye ayrýlarak açýldý
Kanatlar içeriye doðru yana yayýldý

Hayali dahi mümkün olmaz âlemi gördüm
Zannederim bir ya da iki adým yürüdüm
Döndürerek baþýmý etrafýma bakýndým
Uçsuz bucaksýz ufku doðu ile batý sandým

Her tarafý bað bahçe idi düzgün mü düzgün
O güzelliklere baka kaldým süzgün süzgün
Ufuklarý gezerken gözlerimin bakýþý
Onu durdurdu güzelliklerin ihtiþamý

Bir saray gördüm ki göklere deðiyor baþý
Öten kuþlar andýrýr baharý yazý kýþý
Gideceðim yol geniþ hafiften eðimli
Her iki yaný sanki çiçeklerin denizi

Yol boyunca solumda akýyor büyük ýrmak
Ona karýþýyor baþka sular çaðlayarak
Saðýmda þelale mavi göklerden akýyor
Boyu belli eniyse sonsuzlara sarkýyor

Bin bir çeþit gökkuþaðý etrafý süslüyor
En güzel bahar þarkýlarý söyleniyor
Uçurumda bir göl oluþmuþ ki köpük köpük
Sanki tersine yaðmur yaðar göklere dönük

Doldurmuþ göðü sularýn berrak zerreleri
Orda oynaþýr âlemin tüm renkleri
Yaþamýn her çeþiti orada yaþanýyor
Seyredenleri sanýrsýn kalbinden soluyor

Yürümeye devam duygusu geldi yeniden
Tanýdýk tanýmadýk insanlar gördüm birden
Bir kaçý gelip seni bekliyorduk dedi
Bende önemli bir insaným hissi belirdi

Sana mekân’ýný göstereceðiz dediler
Ýki yanýmda benle beraber yürüdüler
Bir sürü insan gördüm deðildi kalabalýk
Yarýsýný bilmem ama yarýsý tanýdýk

Yanýma gelip halýmý hatýrýmý sordular
Yardýmcý olabilmek içinde yarýþtýlar

Nehrin üzerinde her çeþit köprü kurulu
Dost ahbap oturmuþ sohbetler derin konulu
Köprüler ayrýlmýþ çeþit çeþit mekânlara
Mekânlar ise ayrýlmýþ üste alta yanlara

Emsalsizdir her taraftan görünen manzara
Her manzara götürür seni baþka diyarlara
Þelaleye bakanlar sonsuza dikmiþ gözü
Kendinden geçmiþler sarmýþ onlarý da büyü

Sohbet ede ede bende yürüdüm o yoldan
Geriye dönüp bakmak geçti birden aklýmdan
Sanki sonsuzdan gelmiþim gibi geldi bana
Þaþtým o kadar zamanda aldýðým yola

Baktým ayaðým dilediðim yere basýyor
Aradaki mesafe anýnda kapanýyor
Çok uzaklarda gördüm daha muhteþem saray
Anýnda orda oldum bilmem bu nasýl olay

Dediler iþte burasýdýr senin mekânýn
Yorulmuþa benzersin gir de yap istirahatýn
Sandým ki içimden geçenleri okudular
Bana hizmetinizdeyiz deyip ayrýldýlar

Kapýya yaklaþýnca kapý birden açýldý
Çiçekler kadar narin güzeller karþýladý
Ezelden beridir bekliyorduk dediler seni
Neydim kimdim bende anlayamadým kendimi

Yeni evini görmek ister misin dediler
Arzun dileðin gerçekleþir deyip gittiler
Oralarýn sahibi olduðuma inandým
Ev denen muhteþem yapýya doðru yol aldým

Evi gezeyim de dedim çýkayým terasa
Her þey anýnda yazýldý sanki hafýzama
Evin her yerini adým adým biliyordum
Her þeyi benimsemiþtim benim sanýyordum

Sanki orda doðup büyüyüp yaþýyormuþum
Nasýl oluyorsa yabancýlýk çekmiyordum

Çýkmýþým terasa çevremi seyrediyorum
Gerçeklerin de en gerçeðini yaþýyordum
Dört bir yaným sonsuzdu hepsi de benim idi
Kâinatýn tüm güzellikleri karþýmdaydý

Bütün mevsimler uyum içinde bir arada
Daðlar taþlar kurtlar kuþlar ormanlar orada
Dünyada olanlar olmayanlar orada
Altýmda var sanki görünmez olan atýmda

Dileyince dilediðim yer gelir yanýma
Akýldan baþka hýzlar ulaþamaz hýzýma
Dünyadaki yaþantýmdan gerçek yaþantým da
Dünya küçükmüþ onunla top oynanýr orada

Anlattýklarým gerçek ama ispat edemem
Ben mi âlemdeyim âlem mi bende bilemem
Zaman içinde zaman mekân içinde mekân
Kimdir eline kalem alýp bunlarý yazan

Bana sorarsan ben hiç bir zaman ben olmadým
Eski düþünce ve bedeni bende bulamadým
Duran yok her þey deðiþken hem de hareketli
Bizler deðimliyiz yanmýþ ateþin külleri

Kendimden emin gururla bakarken terastan
Beni celbeden bir þey oldu karlý daðlardan
Uçup geyiði kurtarayým dedim canavardan
Der demez kendimi orada buldum havadan

Canavara bir nara attým aldýrdýðý yok
Geyiðe baktým kaçabilecek dermaný yok
Orada kuru dala benzer bir sopa buldum
Uçaraktan yaratýðýn kafasýna vurdum

Canavar oracýkta düþtü kendi derdine
Geyik rahat bir nefes alýp geldi kendine
Biraz izledim onu gitti kendi evine
Ýki yavrusu uzandý süt için beline

Düþmandan kaçmýþ yolu düþmüþ karlý daðlara
Yuvasýný da yapmýþ metin kayalýklara
Orada yaþadým baharý yazý kýþý
Gördüm ömrümde görmediklerimin fazlasýný

Öyle bir âlem ki ne baþý ne sonu belli
Bir tek çöpüne bile deðmemiþ insan eli
Her þey öylesine güzel öyle muhteþem ki
Sonsuza dek yaþasam anlatsam da bitmez ki

Bilimin Dediði Ölümsüzlerin Buyruðu’dan
alýntý ve konulara giriþ bölümüdür.

Dünya Þairi Yunus Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.