anýlar gölgesinde çiçekler açmýþ saat üçü geçe yine katran aðaçlarý arasýnda saklambaç oynayan küçük bir çocuðum bak suluyor ellerim topraðýný yýðýn yýðýn cesetler omuzlarýmda her defasýnda deðil mi kendimle kafa buluyorum deðil mi duyuyorum sadece kendi sesimi -elma dersem çýk ç ý k s a n a anne
yok içimi okþayan garip deðil bu soðuk kan buharlaþýyor gökyüzüne aç aðzýný karanlýk son soluðu bu intiharýn gülebilirsiniz alaycý kuþlar sobeledim beni
0417170812...¿biri bu enkazý kaldýrsýn buradan
Sosyal Medyada Paylaşın:
immortalis. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.