Çocukluğun Rengi

"Ve andolsun ki,
hiçbir kurþun, hiçbir çelik, hiçbir toprak ve hiçbir vatan
daha kutsal deðildir insandan!" Yýlmaz Odabaþý


Merhaba güzel çocuk,
yüzünde hüzün gizli,
ellerin küçük ve kirli.
Gözlerinde bin yýllýk savaþ meydaný var sanki,
dilinde bir türkü.
Sevdim seni çocuk,
yüreði büyük çocuk...

Hadi bana kendinden bahset biraz.
Oynadýðýn silahý bir kenara býrak,
bana kitap oku.
Küçük Prens’i bilir misin,
ya Küçük Kara Balýk’ý?
Hadi bana en sevdiðin þairden bir þiir oku.
Ya da bir türkü tuttur sazýnýn telinden.
Yeter ki, býrak o silahý elinden.

Ne olacaksýn büyüyünce çocuk?
Öðretmen mi,
beyaz önlüklü
bir kardelen edasýnda.
Elinde beyaz tebeþir;
Umudu yaz.
Umut ki yakýn mýdýr þehirler kadar,
insanlýðýn coðrafyasýnda.

Adýn ne senin çocuk?
Barýþ mý?
Barýþ olsun senin adýn.
Ki sadece çocuk ismi kalmasýn.
Gülsün yüzün, analar aðlamasýn.
Koskoca tarih
senin gözlerine yazýlsýn.

Sev çocuk, bir topraktýr insan yüreði.
Ek ekebildiðin kadar güzelliði.
Bir yerlerde bombalar patlýyor,
toplar tüfekler.
Sen beni dinle çocuk;
Gözlerinde yaþamalý memleketi
tüm medeniyetler.

Baþak Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: