Sokaðýn köþesindeki
deli olmak istersin.
Sonra kaldýrýmdaki kedi
Ýnsan olmak aðýr gelir,
güç gelir...
Sorgulanmayan bir varlýk olsun adým dersin.
Bilemezsin kimliðini,
p e s e d e r s i n...
Adýn zikredilirken... anýmsanmazsýn
Unut derler, sen de unutursun.
Sonra hatýra diye seslenirsin, kýrýk bir zaman kapýsýndan.
Önüne bir ip gererler;
kopartýp kopartýp düðümlersin.
Aynýsýný beklersin,
anlaþýlmazsýn.
Unut diyenler unutur önce seni.
Baðýþlamazsýn...
Ölüyorum der de..
yine yaþarsýn......
Sigarayý býrakýr gibi
býrakýrsýn sevdiðini.
Ýlk günler öyle zor geçer;
alýþmýþsýn nikotine.
Zehirlensen de...
defa defa içine ç/ekmek istersin
’Bir tanecik daha olsa yansa/m’
der de yanarsýn.
Gün gelir;
hiç nefes almadýðýný, ona anlatmak istersin.
Nefes alýrsýn!
Gün gider..
ya boþverin;
bu kadar yeter;
aslýnda yaþam da... sana sormadan gider.
Sýrdaþ yazarsýn adýný,
sýr olur, kaybolur.
Yokdaþ diyecekken
susarsýn... demeye korkarsýn.
Arþive kaldýrýr emekli bir kütüphaneci seni.
Hangi arþiv alýr beni?
Dön dünya der...
döndürmeye insan bulamazsýn.
Bir süre daha,
sofraya iki tabak koymaya devam edersin
Biri hep doludur
Halil Ýbrahim sofrasý gibi..
yemeden doyarsýn.
Tabaklar öyle kalýr,
ne kýrýlýr ne daðýlýr
sen parçalanýrsýn.
Düþmeden ayaða kalkmayý öðrenirsin
Sancýlarýný dizinin acýsýndan sanýp,
göðsünün üzerine düþtüðünü de unutursun.
K/anarsýn.
Yüreðini,
yine ellerinle kendin sararsýn.
Kendini dünyaya eþdeðer görüp
beþ para etmediðini bir anda anlarsýn.
Unut adýnda adres verirler eline,
bir yolculuk baþlar..
Ucuz trenler de gitmez oraya.
Ýz düþmez bir sokaða sapar... aldatýlýrsýn;
kaybolursun.
Acemi yolcu!
Sen en iyisi;
kendi çöplüðünde öt bundan sonra...
Þiir, Klip, Yorum:
Funda Mavi ( ÞÝRÝN KELEBEK)