Her damlasýna bir özlemin refakati dokunmuþ Sinmiþ hayallere istemeye istemeye düþen Teknesinde kaderyoðun yaðmurlarýndan habersiz Islak umutlar yoðuran ana gibi sessiz Bir þehir…biraz kimsesiz.
Hayat deðil, insanlar yaþanýlasý demiþti Ak yüzüne ak perçeminin sýrrý vuran bilge Ve insan kendisi kadar deðilmiþ sadece Kalabalýktan ziyade bir sesin Kurtuluþ’u Bendimi yýktýðýnda bir gece.
Karanfil’li hüzünlerde masumlaþan Bazen hýrçýnlaþan gelecek günlerin kararlýlýðý Mutluluk hakkýnýn doðduðu Çoðu zaman beklenen ama gidilmeyen noktanýn Arkasýnda sebepsiz bir korkunun vurgusu, Zemheri ýssýzlýðýnýn ayaz buðusunda kaldýrýmlarýn kurþuni çocukluðu. Ve alýþkanlýðý Yalnýzlýðý arþýnlamýþ parke aðýzlarýnýn; “Ankara’nýn hep, baþka üþütür soðukluðu…”
Tan doðanda þavký vuran sözlerin yemenisinde Yalýn üsluplu birkaç adým arzusunun Ýnceltilen hayatlara dönüþümünde yekpareliðini yitirmiþ histi Adý koyulamayan bütün zorluklar Ve her biri birer hiçti aslýnda Sevgiyi bilmenin yaþlanmýþlýðýnda.
Ýstenmeyenin istenebildiði Ya da istenmek zorunda kalýnanýn istenilen addedildiði koca bir tepeden Yýllanmýþ sorgularýn gizlediði yüz hikâyelerinin Buruk ana fikirlerine çalan kýrýlgan ezberlerinden Yorgun menziller tüner þakaklarýma Bu þehrin isli gölgelerinden…
14.07.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.