Yılların Sessizliği

En ‘’dön’’ yanýma gizledim seni,
Sen gittiðinle kaldýn.
Ben yokluðunla üþürken içimde,
Sen koca bir yalnýzlýðý bana terk ettin.

Oysa daha yeni yeni tanýþýyordum aþkla,
Sonunu düþünmeyen bir kahraman gibiydim.
Gözlerin girince gözbebeklerimin menziline,
Ýçimde çalkanan anlamsýz bir heyecan baþlardý.
Ýçimden seslenirdim bütün senlere,
Ýçindeki beni duyurabilmek için.

Meðer içinde bir baþkasý varmýþ,
Çok geç anladým.
‘’Geç olsun güç olmasýn’’ derler ya hani,
Geçte oldu, güçte…
Silik bir adamýn kayýp portesini taþýdým kalbimde,
Kendini unutan ve sensizlikle varlaþan bir adam.
Aldatýlmýþtým, aldanmýþtým sana,
Aþka olan inancým sarsýlmýþtý.
Güvenim daðýlmýþtý tüm koridorlara,
Umutlarým ise bir býçak gibi kesiyordu yaralarýmý.

Sensizlik ertesi günlere alýþmak zorundaydým,
Alýþamasam da bunun için çaba göstermeliydim.
Ama yapamadým, olmadý, baþaramadým…
Kalbimde hep seni taþýdým,
Sen bana aþktan kalan bir yar(ay)dýn.

Senden sonra hep bocaladým,
Yokluðunu baþka tenlerde avutmaya çalýþtým;
Onu bile beceremedim.
Ben senden sonra hiçbir þeyi doðru düzgün beceremedim.
Hiç kimseyi adam akýllý sevemedim.
Gönül veremedim bir baþkasýna,
Gönlümü sende býraktýðýmý anladým…

Yalnýzlýk sardý sonra beni,
Onunla da ilk defa tanýþtým sayende.
Yokluðun çok kurak geçti ilk zamanlar,
Her adýmda sus oluyordum.
Her köþe baþýnda karþýma çýkmandan korkuyordum,
Seninle karþýlaþmak en büyük korkum olmuþtu.
Gözyaþlarý damlattým hüzünlendiðim zamanlar,
Hüzünle karýþýk aðladým.
Ellerimde kan kýrmýzýsý bir mürekkep,
Ve ucu yanmýþ bir kâðýt parçasýnda,
Sana adanmýþ masum harfler.


Büyük bir özlem doldu boþluklarýma,
Senden ve kendimden yoksun þiirlerde demirledim.
Sana hep bir kulaç kala boðuldum,
Bende ne var ne yok sana harcadým.
Elde var bir hayat þimdi,
Onun da üstünde emeðin çok.
Hakkýný yememek lazým,
Yaralarýmdaki el emeklerine küçük bir teþekkür…

Kalbimin en derinlerine gömdüm seni,
Su aldýkça batýþýný izledim.
Düþürdüm seni düþlerimden,
Koca bir boþluk yarattým sana.
Senin sana raðmen dolduramayacaðýn,
Ýkimizin bir olamayacaðý bin boþluklar yarattým.
Adýn boþluk þimdi bende…
Adýn hiçliði andýrýyor…

Sen önce her þeydin, her þeyimdin.
Hayalimdin, sonra hayal oldun.
Ansýzýn yine terk ettin ve bittim…
Ne özelsin artýk bende ne de güzel,
Sadece geçmiþte kalan bir hatýrasýn sen.
Konuþulmadýkça hatýrlanmayan…

Biliyorum bu satýrlar sana küfür gibi gelecek,
Üzgünüm ama senden bana aþk þiiri çýkmaz.
Fazla takma kafana bu satýrlarý diyeceðim ama;
Yýllarýn sessizliðidir bu içimde kopan.

‘’Beni bir baþkasýnýn yerine koymaya çalýþan kadýn!
Þimdi hiç kimsenin, hiçbir þeyisin…
Her þeyde bir parça hiçsin’’

Yýllarýn Sessizliði / Alican Yýldýrým
11.10.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: