Ağlamak Çare Değil
Vursun en derin yaramdan beni efkâr,
Söz veriyorum aðlamak yok bulutlar.
Bir damlam düþerse yere,
Çarpsýn kara þimþekler.
Sonum yalnýzlýk olsa da aðlamak çare deðil…
Adýn yarým kalsýn baðrýmda,
Gece nöbetlerim gün doðmayana kadar.
Elbet bir gün silinir alnýmdan adýn…
Ellerim eksik bir türkünün koynunda,
Hüzünlerim yastýðýmýn altýnda birikiyor.
Düþlerim paramparça avuçlarýmda,
Dudaklarým kan revan içinde.
Sonum sensizlik olsa da aðlamak çare deðil…
Kestim dikiþ tutmaz umutlarýmý,
Adýmýn en sert ünsüz harfinden.
Hayaller peydahladým eski resimlerinden,
Siyah beyaz anýlar kar kaldý yanýma.
Çýrpýnýyor yorgun kalbim,
Boðazýmda düðümleniyor aldýðým her nefes.
Sonum ölüm olsa da aðlamak çare deðil…
Sen aðla þimdi uzak diyarlarda ki yar,
Bir þairin yitik bir þiirinde son buluyorsun.
Bende kalemimle sonumu getiriyorum,
Sonum sonsuzluk olsa da aðlamak çare deðil...
Yaþanmýþ yalanlardan bir kadeh kan,
Bir parça da hayat var elde.
Ömür isimsiz yaþansa da,
Ölüm bu aþkýn en güzel adý olacak…
Alican Yýldýrým / Aðlamak Çare Deðil
03.01.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.