Yalnızlığa Muska Olmuş Satırlar

Gittiðim hiçbir þehir seni geri getirmedi bana.
Gittiðim her yerde geri adým attým,
Senin hep gerinde kaldým.
‘’Uygun adým ileri’’mde sen yoktun,
Ayaklarýma bastýðýn yerde durdum.

Ýklimi soðuk, yaðmurlu bir þehrin,
Sensiz sonbaharlarýna doðru yürüyorum.
Burada güneþ akþamlarý geç batýyor,
Geceler yokluðundan beri çok uzadý.
Üzerime geliyor sanki her þey,
Bu þehir, bu duvar, bu yaðmurlar…

Kime baksam seni görecek gibi oluyorum,
Sesine benzer sesler duymaya baþladým.
Sokaklara dalga konusu oldum,
Adýný yazan her köþe baþý düþmaným oldu.
Siyaha boyandý tüm caddeler,
Duraklarý kaldýrdým gözlerimden.

Baþucumda hep gece sayýklamalarým durur,
Her gece ayný saatte gidiþini hatýrlatýrlar.
Duydukça hep ezberledim gidiþini,
Sayýklamalarým, þimdi kimsesizliðimden.
Sessizliðimden bu daðýlan yankýlar,
Sesime ses ver uzaklardan yar...

Yol yordam bilmem ben,
Yolum da yordamým da sendin.
Þimdi hem yolsuz hem sensiz kaldým,
Hala ýssýz mý o yollar?
Bir gün getirir mi seni bana bu þehir?

Böyle sessiz kalmaktan yoruldum,
Kalp aðrýlarýndan ölmek üzereyim.
Vücut sýcaklýðýmda aþkýn altýnda eksi yalnýzlýk.
Üzerimde kirlendi zaten.

Yokluðun beni maðrur býraktý sevgilim,
Tüm maðduriyetimle karþýndayým.
‘’Bu da kim?’’ der gibi bakma,
Daha da derine itme beni gözlerinle.
Evet, biraz ýslanmýþ ve kirlenmiþ olabilirim,
Senin kalbine hiç çamur yaðmadý mý?
Hiç kirlenmedi mi ellerin?
Aðlamaktan gözlerin kurumadý mý?

Sen gittiðim her þehirde,
‘’Hiç bulamadýðým’’ oldun.
Sen beklediðim her durakta,
‘’Hiç gelmeyecek’’ olaným.
Sen kaldýðým her yalnýzlýkta,
Ýçime dert, kalbime aþk oldun.

Þimdi çok uzaklardasýn,
Kalbimden ve kentimden çok uzakta.
Tüm vebalim kendimeydi,
Ben sendeydim;
Sen yine de gitme benden…

Alican Yýldýrým / Yalnýzlýða Muska Olmuþ Satýrlar
30.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: