Düþler var düþün ardýnda.Her gece Yitip gitmek isterim karanlýk sularda Üstümden gündüzü yýkayan, ama bu katýksýz Sular altýnda, bize en sonuncu Hiçliði sunan Edepsiz harikanýn nabzý atýyor bu hüzünlü saatte. Bambaþka yüzümü yansýtan ayna olabilir. Bir dolambacýn git gide büyüyen tutukevi olabilir. Bir bahçe olabilir.hep bu karabasandýr. Dehþeti baþka dünyalardan Adý konulmayan bir þey. Bana ulaþýr söylencelerin ve sislerin dününden; Tiksinilen i mge retinaya yapýþýr kalýr Lekeler uykusuzluðu týpký gölgeyi alçalttýðý gibi. Neden boy verir benden bedenim dinlerken ve gönlüm kalmýþken yapayanlýz, þu ahmak gül?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jorge Luis Borges Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.