1972

Þimdiden geçip gitmekte olan geleceðin
iþe yaramaz, belirsiz ve bulanýk,
bir boþyücelikten tekrarý, uzayýp giden
bir aynalar koridoru olacaðýndan korktum,
Ve bu düþten önceki yarý aydýnlýkta
yalvardým adlarýný bilmediðim tanrýlarýma
günlerime bir þey yada birini göndersinler diye.
Onlarda gönderdiler.Bir yudumdu atalarým
yasaklara karþýn, açlýk ve yoksulluk içinde,
savaþlarda kendilerini ona adamýþardý.
Ýþte bir kez daha karþýmdaydý o çekici tehlike.
Oysa zamanýn unutmadýðý dizelerimde övdüðüm
o hayalet koruyucularýndan biri deðildim.
Yetmiþini tamamlamýþ kör bir adamdým ben
Ölüm kokan bir hastane köþesinde,
Can çekiþen insanlar arasýnda
göðsüne yediði iki kurþunla ölen
Doðulu Francisco Borges deðilim;
Ama þimdi saldýrýya uramýþ yurdum benden
kýlýcýn savaþla ilgili hünerinden uzak
bilgiçlik taslayan beceriksiz kalemimle
bir destanýn ayrýntýlarýn toplayýp
kendi yerimi belirtmemi istiyor.Ben de
onu yapýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: