O kafatasý, o gizli yürek, kanýn Hiç görmediðim o yollarý, Düþlerin o yer altý dehlizleri, o Proteus, O iç organlar, o ense, o iskelet. Onlarýn hepsiyim ben. Garip ama, Bir kýlýcýn, önce altýna, sonra külrengine, Sonra da hiçliðe dönüþerek batan Yapayalnýz bir güneþin de anýsýyým ben. Limanda yavaþ yavaþ yaklaþan gemileri Seyreden biriyim. O az bulunur kitaplar, Zamanla aþýnan gravürler de; Göçüp gitmiþ ölüleri kýskanan da ben. Ýþin daha garibi bir evin bir köþesinde Bu sözcükleri að gibi ören o adam olmam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jorge Luis Borges Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.