“var git ölüm bir zamanda yine gel"
kýzýl döngü gün zincirli doðuma sürgün
gidiyorsun içli yorgun bakýþýna
bir þaþkýn aþký takmýþ
bozkýrýn o sözleri mutlu çocuðuna
daðlayýp içinde ecelsiz taþlarý
saçlarýný ölüme ýslatýp dökmeyi
seviyorsun ardým sýra, unutma
uzayan gölgenin mezarýný öpmeyi
çelimsiz atlar þahlanacak soluðunda fer
kalbin dem tutan yokluk sevdasýna
yumacak gözlerini kara kapý aralýðýnda
boðaz tokluðuna açýlmýþ yetim çiçekler
kuru bir yapraðýn üzerine
uyuyacak biraz sonra bütün ayaklarý
eðreti bir kavuþmanýn ateþ hattýna
susarken türkü deðmiþ kiraz dudaklarý