Ay ve Porsukağacı

Belleðin ýþýðýdýr bu, soðuk ve gezegensi
Siyahtýr belleðin aðaçlarý. Mavidir ýþýk.
Sanki Tanrý’yým da, gamlarýný boþaltýr çimenler ayaklarýma
Ýðneler ayak bileklerimi ve mýrýldanýr tevazularýný
Buharlý, manevi sisler yaþar bu yerde.
Bir dizi mezar taþý var evimle arasýnda.
Göremem hemencecik nereye varýlacaðýný.

Kapý deðildir ay. Kendi halinde bir yüzdür,
Beyazdýr parmak boðumlarý misali ve müthiþ sinirli.
Karanlýk bir suç gibi çeker denizi arkasýndan; sessizdir
Büsbütün umutsuzluðuyla O-þaþkýnlýðýnýn. Burada yaþarým.
Pazarlarý iki kez, ürkütür çanlar göðü –
Diriliþ’i onaylayan sekiz büyük çan dili
Nihayet, gösteriþsizce çýnlatýr adlarýný.

Yukarýyý iþaretler porsukaðacý, biçimi Gotik’tir.
Ýzler onu gözler ve ay’ý bulurlar.
Annemdir ay. Mary gibi þirin deðildir.
Mavi urbalarý salýverir küçük yarasalarý ve baykuþlarý.
Nasýl isterdim ki þefkate inanaydým –
Portrenin yüzü, mumlarla mutedil,
Eðilir, benim üzerime özellikle, uysal gözleriyle.

Düþmüþtüm çok ötelere. Çiçekleniyor bulutlar
Mavi ve gizemli yýldýzlarýn yüzünde
Kilisenin içinde, azizlerin hepsi mavi olacak,
Soðuk sýralarýn üstünde narin ayaklarýyla yüzerek,
Katýlaþmýþ elleri ve yüzleri kutsallýkla.
Ay görmüyor bunlarýn hiç birini. Kel ve yabanýl kadýn.
Ve porsukaðacýnýn iletisi karanlýktýr – karanlýk ve sessizlik.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD) .
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy

Sosyal Medyada Paylaşın: