Gece 2’de Ameliyat

Yapaydýr beyaz ýþýk, ve cennet misali hijyen.
Mikroplar sað kalamaz onda.
Þeffaf giysilerinde ölüp gidiyorlar, saparak
Bisturilerden ve lastik eldivenlerden.
Donmuþ ve huzur dolu, bir kar tarlasýdýr haþlanmýþ çarþaf.
Ellerimdedir altýndaki beden.
Her zamanki gibi yüz yoktur. Üstüne yedi delik bastýrýlmýþ
Porselen beyazlýðý bir topak vardýr. Baþka bir ýþýktýr ruh.
Görmedim ruhu ben; yukarý doðru uçamaz ki.
Bu gece bir geminin ýþýðý misali geri çekildi ruh.

Bir bahçedir uðraþacaðým þey – sýzdýrarak yapýþkan özlerini
Yumrular ve meyvedir
Köklerden bir paspas. Asistanlarým geriye doðru çeker onlarý.
Hücum eder bana pis kokular ve renkler.
Akciðer aðacýdýr bu.
Muhteþemdir bu orkideler. Yýlanlar misali fark ederler ve sarýlýrlar.
Kýrmýzý bir çan çiçeðidir yürek, endiþe içinde.
Bu organlarla karþýlaþtýrýldýðýmda
Öyle küçüðüm ki!
Bu erguvani vahþilikte bükerek çentikliyorum.

Bir güneþ batýþýdýr kan. Hayraným ona.
Dirseklerime kadar kan içindeyim, kýrmýzý ve viyaklayan.
Hâlâ sýzar bana doðru, tükenmiþ deðildir kan.
Öyle büyülü ki! Mühürleyip kapatmam gereken
Sýcak bir pýnardýr ve doldurmalýyým
O karmaþýk, mavi boru tesisatýný bu soluk mermer altýnda.
Nasýl da hayraným Romalýlara –
Sukemerlerine, Caracella’nýn Hamamlarý’na, kartal burna!
Romalý bir þeydir beden.
Kapatmýþ aðzýný huzurun taþtan hapýnda.

Hastane hademelerinin dýþarý sürdüðü bir heykeldir bu.
Mükemmelleþtirdim onu ben.
Bir kolla ya da bir bacakla kala kaldým,
Bir takým diþle, ya da takýrdatabileceðim
Ve eve götürebileceðim bir þiþedeki taþlarla,
Ve doku dilimleriyle – patolojik bir salamla.
Bu gece parçalar bir buzdolabýnda mezara gömülecek.
Azizlerin kutsal emanetleri misali
Sirke içinde yüzecekler yarýn.
Hastanýn temiz, pembe plastik bir uzvu olacak yarýn.

Hastane koðuþundaki bir yatakta, küçük mavi bir ýþýk
Ýlan etmektedir yeni bir ruhu. Mavidir yatak.
Bu gece, bu kiþi için, güzel bir renktir mavi.
Yukarý taþýdý O’nu morfin melekleri.
Tavanýn bir parmak altýnda salýnmaktadýr,
Þafaðýn cereyanýný tatmaktadýr.
Dolanýyorum gazlý bez lahitlerinde uyuyanlar arasýnda.
Kýrmýzý gece lambalarý yassý kamerlerdir. Kanla donuklaþmýþlar.
Güneþim ben, beyaz paltomda,
Çiçekler gibi izlerler beni, ilaçlarla kapanmýþ gri yüzler.

[1961]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy

Sosyal Medyada Paylaşın: