Karaağaç

Ruth Fainlight’e

Tanýyorum dibi, diyor. Büyük ana köklerimle tanýyorum onu:
Korktuðun þeydir bu.
Ben korkmam: bulundum orada.

Deniz midir bende duyduðun,
Onun hoþnutsuzluklarý mý?
Yoksa çýlgýnlýðýn olan hiçbir þeyin sesi mi?

Aþk bir gölgedir.
Nasýl da uzanýr ve aðlarsýn ardýndan
Dinle: bunlar onun toynak sesleri: çekip gitti, bir at gibi.

Bütün gece dörtnala gideceðim böylece, coþkunca,
Baþýn bir taþ, yastýðýn küçük bir çimenlik olana dek,
Yankýlanarak, yankýlanarak.

Yoksa zehirlerin sesini mi getirmeliyim sana?
Þimdi yaðmurdur bu, bu büyük sukût.
Ve budur onun meyvesi: kalay-beyazý, arsenik gibi.

Günbatýmlarýnýn gaddarlýðýndan eza çektim.
Kavruldum köke dek
Kýzýl liflerim yandý ve dayandý, tellerden oluþan elim.

Sopalar gibi uçuþan parçalara bölünüyorum þimdi.
Böylesi þiddetli bir rüzgâr
Hoþ görmez hiçbir seyirciyi: çýðlýk atmalýyým.

Ay da insafsýz: sürüklerdi beni
Kýyasýya, boþu boþuna.
Parlaklýðý yaralar beni. Yoksa ben belki yakalardým onu.

Býrakýrým gitsin. Býrakýrým gitsin
Eksilmiþ ve donuk olarak, esaslý bir ameliyattan çýkmýþ gibi.
Kötü düþlerin nasýl da hükmeder bana ve donatýr beni.

Bir çýðlýk oturur bende.
Geceleri çýrpýnýr uçar
Çengelleriyle, seveceði bir þey aramaya.

Ýçimde uyuyan
Bu karanlýk þey korkutur beni;
Bütün gün hissederim onun yumuþak, tüylü dönüþlerini, kötülüðünü.

Bulutlar geçer ve yayýlýr.
Bunlar aþkýn yüzleri midir, þu solgun telafisizler?
Bunlar yüzünden mi kýþkýrttým kalbimi?

Daha fazla öðrenmeye yeteneðim yok.
Nedir bu, bu yüz
Öyle cani dallarýnýn boðmalarýyla? –

Onun yýlansý asitleri týslar.
Taþlaþtýrýr iradeyi. Yalýtýlmýþ, yavaþ hatalardýr ki bunlar
Öldürür, öldürür, öldürür.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: