Rakip

Gülümseseydi ay, sana benzerdi.
Güzel bir þeyle ayný izlenimi
Býrakýrsýn, fakat yok edicisin.
Ýkiniz de ýþýðýn büyük ödünç alýcýlarýsýnýz.
Acýlanýr dünyaya onun O-aðzý; seninkiyse umursamaz.

Ve her þeyi taþa döndürmek senin ilk katkýn.
Bir anýt mezara uyanýyorum; buradasýn,
Týkýrdatarak parmaklarýný mermer masaya, sigara arýyorsun,
Bir kadýn kadar kindarsýn, fakat o denli ürkek deðilsin,
Ve yanýtlanamayacak bir þeyler söylemeye can atýyorsun.

Ay da hor görür tebaasýný,
Fakat gündüz vakti maskaranýn biridir.
Hoþnutsuzluklarýn, öte yandan,
Ulaþýr mektup kutusuna hoþ aralýklarla,
Beyaz ve yazýsýz, karbon monoksit gibi yayýlýr.

Hiç bir gün yok ki senden haber gelmesin,
Dolanýp durursun belki Afrika’da, fakat düþünürsün beni.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: