Son Sözler

Sýradan bir tabut istemem, kaplan çizgili
Bir lahit isterim, ve uzun uzun bakmak için
Ay gibi deðirmi bir yüz olmalý üstünde.
Geldiklerinde onlara bakmak isterim
Dilsiz minerallerin, köklerin arasýndan seçmek için.
Þimdiden görürüm onlarý – o solgun, yýldýz uzaðý yüzleri.
Bir hiçler þimdi, bebek bile deðiller.
Babasýz ve anasýz tasarýmlarým onlarý, ilk tanrýlar misali.
Önemli olup olmadýðýmý düþünürler.
Þekerlemeliyim ve meyve gibi reçelini yapmalýyým günlerimin!
Aynam buðulanýr –
Birkaç nefes daha, ve hiçbir þey yansýtmayacak.
Çiçekler ve çehreler çarþaf misali aðarýr.

Güvenmem ruha. Kaçar buhar misali
Düþlerde, aðýz-deliði ve göz-deliði arasýndan. Durduramam onu.
Bir gün gelmeyecek artýk geri. Nesneler böyle deðil.
Kalýrlar, sayýsýz dokunuþlar ýsýtýr
Küçük özel cazibelerini. Handiyse mýrlarlar.
Ayak tabanlarým üþüdüðünde,
Firuzemin mavi gözü avutur beni.
Býrakýn alayým bakýr tencerelerimi, býrakýn allýk kutularým
Çiçeklensin etrafýmda güzel kokan gece çiçekleri gibi.
Saracaklar beni bandajlara, ayaklarýmýn altýndaki
Hoþ bir paketin içine koyacaklar yüreðimi.
Neredeyse tanýyamýyorum kendimi. Karanlýk bastýracak,
Ve Ýþtar’ýn çehresinden daha hoþ ýþýldar bu küçük nesneler.

[1961]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy

Sosyal Medyada Paylaşın: