Münih Mankenleri

Kusursuzluk berbat bir þeydir, çocuðu olmaz onun.
Kar nefesi gibi soðuk, bastýrýp sýkýþtýrýr dölyataðýný
Ki orada porsukaðaçlarý eðilir hydralar misali,
Hayatýn aðacý ve hayatýn aðacý
Salýverir kamerlerini, aydan aya, boþu boþuna.
Aþk tufanýdýr kan tufaný,
Mükemmel feda.
Bunun anlamý: benden baþka put yoktur artýk,
Benden ve senden baþka.
Öyle ki, kükürt güzelliklerinde, gülüþlerinde
Yaslanmýþlardýr bu mankenler bu gece
Münih’te, Paris’le Roma arasýndaki morgda,
Çýplak ve dazlaklar kürk mantolarýnda,
Turuncu lellipoplar gümüþ saplarda,
Katlanýlmazlar, ruhsuzlar.
Kar damlatýr karanlýðýnýn parçacýklarýný,
Kimse yoktur etrafta. Otellerde
Eller açacaktýr kapýlarý ve koyacaktýr
Ayakkabýlarý cilalanmaya
Ki geniþ ayakparmaklarý yürüyecektir içinde yarýn.
Ah bu pencerelerin evcimenliði,
Bebek dantelasý, yeþil yapraklý þekerleme,
Þiþko Almanlar pinekliyor dipsiz Stolz’larýnda.
Ve siyah telefonlar kancalarda
Parýldýyor
Parýldýyor ve sindiriyor
Sessizliði. Sesi yoktur karýn

(1963)

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: