Totem

Lokomotif öldürüyor izi, gümüþtür iz,
Seriliyor menzile. Yenilip yutulacak gene de.
Koþmasý boþu boþuna.
Akþam karanlýðýnda güzeldir boðulmuþ tarlalar,
Þafak allayýp pullar rençperleri domuzlar gibi,
Hafifçe sallanarak kalýn esvaplarýnda,
Smithfield’in beyaz kuleleri önlerinde,
Düþüncelerinde yaðlý butlar ve kan.
Satýrlarýn ýþýltýsýnda yoktur merhamet,
Fýsýldar kasabýn giyotini: ”Bu nasýl, bu nasýl?”
Leðende ayrýlýr tavþan,
Bebek kafasý bertaraf edilmiþ, baharatla tahnitli,
Yüzülmüþtür posttan ve insanlýktan.
Haydi yiyelim onu Eflatun’un plasentasý misali,
Haydi yiyelim onu Ýsa gibi.
Bunlar önemli olan insanlardý –
Onlarýn deðirmi gözleri, diþleri, yüz ekþitmeleri
Þýkýrdayan ve çýtýrdayan bir çubukta, bir yýlan taklidi.
Korkutmalý mýydý beni kobranýn baþlýðý –
Gözündeki yalnýzlýk, arasýndan göðün sonsuzca
Kendisini geçirdiði daðlarýn gözü?
Kan sýcaðý ve kiþiseldir dünya
Diyor þafak, kan kýzarýklýðýyla.
Son durak yoktur, sadece bavullar var
Ki ayný öz açýlýr kat kat bir elbise misali
Çýplak ve parlak, ceplerde dolu dolu arzular,
Fikirler ve biletler, kýsa devreler ve katlanýr aynalar.
Çýlgýným ben, seslenir örümcek, sallayarak bir çok kolunu.
Ve gerçekte berbat bir þeydir,
Çoðalmýþtýr sineklerin gözlerinde.
Mavi çocuklar gibi výzýldarlar
Sonsuzluðun aðlarýnda,
Bir çok çubuðu olan bir ölüm tarafýndan
Ýple baðlanmýþtýr en sonunda.

(1963)

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: