Hayvanlar gibi girerler içeriye Bir yogacý misali çevirdiðim düþüncelerin Baþak olmadýðý o gülhatmi alanýndan, Fakat tazelik, öylesine arý bir karanlýk Donar ve bulunur.
Ey Tanrý, boþ siyahýnda Senin gibi deðilim ben, Her yere yapýþýk yýldýzlar, parlak aptal konfeti. Hiç mi hiç arzulamadýðým Ölümsüzlük sýkar beni.
Benim sevdiðim þey Hareket eden þu piston… Ruhum ölür onun için. Ve atlarýn toynaklarý, Oradaki merhametsiz vuruþ.
Ve sen, koca Stasis… Nedir bunda onca övülecek þey! Bir kaplan mýdýr bu yýl, kapý önündeki bu kükreme? Bir Ýsa’dýr bu, Müthiþtir Ondaki Tanrý-ýsýrýðý Uçup ölmek ve tamamlanmak bununla? Kan böðürtlenleri kendi kendileridir, çok sessizdirler.
Toynaklar istemez bunu, Uzak mavi gökte týslar pistonlar.