Son Nefesin, Sen Çığlıkları..

Bu gece kalem sýrra dokundu,
Yalnýz insanlar sokaðýnda.
Þarampolde takla atan,
Faili meçhul kelimelerle doldu boðazým.
Gözyaþlarýmdan oluþma,
Bir kadeh raký ýsmarladým dudaklarýma.
Dilimde sana gebe kalmýþ sözcükler uyuþmuþ,
Üþüyen kalbime saplanýyor bir bir.

Kendime kapalý giþeyim bu günler,
Ölüm tehlikesi yazýyor alnýmda.
Bu yüzden uzak dur kalbimden,
Seversen ölürüm.
Daha ilk aþkla yerle bir oldum,
Cehennemle doldu yüreðim.
Ateþ düþtüðü yeri yaktý kadýným…

Zaman kanattý beni,
Bir býçak gibi sapladý yokluðunu bedenime.
Damarlarýmdan akan taze sýcakkan,
Çabuk soðutmadý bendimi.
Deðme ölümlere taþ çýkarttý gelmeyiþin,
Oysa ben gözlerinden bir damla sýzmak istemiþtim.
Þimdi yeni bir aþka kadar,
Kimliðimle ýssýzým senin diyarýnda kadýným…

Ölü nefesler döþüyorum nefes boruma,
Sustuðum kelimelerle doyuruyorum açlýðýmý.
Ellerimde senden imzalý bir mürekkep reçete,
Yokluðunun bulunmaz ilaçlarýný yazýyor yalnýzlýðýma.
Senin nasýl gelmeyeceðini anlatýyor…
Gardýna sýðýnarak ölmeyi bekleyen bir savaþçý gibiyim,
Ya vur gidiþini kalbime kes soluðumu;
Ya da gel ver nefesini ömrüme…

Sen gitmeyi seçtin kadýným,
Ki gelsen de ölecektim zaten.
Ben sende sevgisizliði sevdim,
Ýyi oldu gelmediðin…
Gün gelecek benden esirgediðin;
O bir nefese muhtaç kalacaksýn,
Ve son nefesimi verirken kadýným,
Bir ölünün ’sen’ çýðlýklarýný duyacaksýn.

Alican Yýldýrým / Son Nefesin Sen Çýðlýklarý
31.12.2011



Sosyal Medyada Paylaşın: