Anlamsýzdýr susmalar. Konuþursak bir þey bozulacaktý sanki Konuþmadýk!
Ne sen “kal” dedin, ne de ben “kalayým” dedim… Kalmadým!
Gizli bir anlaþmaydý sanki aramýzda bu susmalar, Bir daha da konuþamayacaktýk belki de Hiç!
Ama buna bile aldýrmadan sadece yürüdük, Boþ sokaklarda!...
Konuþsak bir þeyin deðiþmeyeceðine belki de inandýrmýþtýk Kendimizi!... Son görüþmemiz gibi deðildi hiçbir þey, Sanki birkaç gün sonra yeniden görecektik birbirimizi!...
Vedâ’lar mý hep yalancý olur? Ayrýlanlar mý hep yabancý olurdu? Hiçbir zaman bilemedim. Bilmek de istemedim…
Belki biz de gizli bir oyunun parçasýydýk, Gizlice sürükleniyorduk iþte bir vedâ’nýn kýyýsýndaydýk… Ýkimizde dillendirmese de bunu, Bu böyleydi!
Öylesine bir ayrýlýktý iþte, O kadar öylesine olmuþtu ki her þey, Öylesine bir daha görüþemeyeceðimiz aklýmýza gelmemiþti, Ýlk kim korkmuþtu acaba?
Ýlk ayrýlýðý kim düþünecek kadar cesurdu? Adýmlarýmýz korkaktý! Bakýþlarýmýz ürkek, Ama ayrýlýrken gözümüzü bile kýrpmamýþtýk…
Yarýþ olmazdý ayrýlýkta, Cesur da olamazdýk, Olsak olsak biraz yalancý olurduk, Biraz da tiyatrocu!...
Ama yalandan ayrýlmýyorduk ki, Yaðmur kadar gerçekti bu ayrýlýk saati, Þaka deðil, oyun deðildi… Gri gökyüzü kadar renksizdi ayrýlýk…
Rengi olamazdý ki zaten!... Yüzlerimiz kadar renksizdi bu ayrýlýk, Biz ilk defa bu kadar suratsýzdýk, Ayrýlýða doðru gidiyorduk!...
Gidiyorduk ama geri dönmeyecektik! Sadece kandýrýyorduk, Kendimizi! Bir de sokaklarý!
Tekrar geleceðiz hissi býrakýyorduk her köþe baþýnda, Tüm sokaklara kokumuzu býrakýyorduk, Ama kokular siliniyordu, Ayrýlýk korkusu kalýyordu geçtiðimiz yollarda…
Ayrýlýðýn deðil de, bir son’un heyecaný vardý sanki üzerimizde, Ýnanamýyorduk belki ya da daha kavrayamamýþtýk, Elle tutulur bir þey yoktu zaten hiç, Fýndýk içi dolmuyordu ikimizin toplamýndan…
Sadece bir son’du bizimkisi, Yol boyu gidiyorduk, sonra bitiyorduk… Sona geliyorduk, Bu yalnýzlýk hangimize daha çok yakýþacaktý?
(YirmiSekiz-Mayýs-ÝkiBinOnÝki*18:35) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.