"Yalnýz deðilim, Sadece yalnýzlýklarým çok kalabalýk !"
Doðaçlama bir sevinç beliriyor içimde, seni görünce, Düþünmeden seviniyorum, Fýndýk içini dolduramayacak kadar kýsa sürüyor sevinçlerim. Sen gidince doðaçlamadan hüzünleniyorum…
Bir eksiklik oturuyor yüreðimin en güzel köþesine, Eksik olan boþluk eksikle doluyor, Eksikle ne kadar dolarsa insan, Neresinden bakarsan bak, hep bir eksiklik!
Matematikçi olsaydým eðer, Eksi’lerimi seninle artýlardým. Bana artar mýydýn bilmiyorum ama, Sensiz hep eksik bir sayýydým, belki sayý bile deðildim, Belki sayýlmazdým, sayýlamazdým…
Gözlerimin uzaklardaki yalnýzlýðý, Kimseyi bulamayan özlem. Sözlerimin nedensiz bitimi, Susmalarým, hep bir yaným eksi/k !
Elmanýn tek kalan yarýmý gibi hissediyorum kendimi, Yüreðim buzdolabýndan çýkmýþ, çürümeye yüz tutmuþ gibi. Hep bir yarýmlýk var, hep bir eksiklik, Yüreðimin kenarý, yastýðýmýn yaný hep eksi/k !...
Doðaçlama sensizliðime doðaçlama yalnýzlar eklendi, Eksi yalnýzlýðýn altýnda eksiklik benimkisi. Tenimin altýndaki Ruhum’un boþluðu kadar eksik, Gölgemin gölgesizliðindeki karanlýk kadar, Gölgenin olmadýðý gölgemin eðikliði kadar eksi/k
Yirmiyedi-Mayýs-ÝkiBinOnÝki*23:00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.