Sen Eksilme Penceremden

Sinemalar sessiz, perdeler karanlýk.
Mevsimler kýþ, takvimler hüsran.
Bugün aþkýmýzýn ölüm yýldönümü aþkým…

Gittiðinden beri iki lokma harf;
Geçmedi boðazýmdan.
Dilime gebe kalmýþ kelimeler,
Sessiz feryatlarla boðuldu boðazýmda.
Kýrýldý kolum kanadým,
Kalbim yitikliðimize kanýyor.

Bitik bir aðýtla sesleniyorum sana,
Sisler arasýndan üzerime geliyorsun.
Bir gözyaþý demliyorum geceye,
Yudum yudum içiyor beni Ýstanbul.
Kulaklarýmda bizden kalma bir þarký,
Dudaklarýmda senden kalma bir suskunluk.

Ecel terleri döküyorum yokluðunda,
Efkâr daðýtýyorum boðaza nazýr.
Eciþ bücüþ hayallerim duruyor karþýmda,
Elden düþme umutlarla yürüyorum.
Ele avuca sýðmýyor ki düþlerim,
Kendimi sýðdýrayým ömrüne…

Her gece yokluðuna tutunarak uyuyorum,
Her sabah varlýðýn(l)a uyanmak için.
Sabahlarý güneþ doðmasa da odama,
Sen eksilme penceremden aþkým.
Sen eksilme…

Alican Yýldýrým / Sen Eksilme Penceremden
29.10.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: