Sen Benim...

Düþ satýcýsý bir bakkalýn raflarýndan çaldým düþ’lerimi.
Veresiye defterine attým kirli imzamý,
Koþar adýmlarla uzaklaþtým kanlý yazgýlarýmdan.
Bir sis gibi çöktüm geceye sessizce.

Kalbimin en sesli harfinden solo ritimler çýkardým düþ’lerime,
Duygusal hayallere daldý gözlerim.
Hüznümün sesinden yapýlma bir çalgý oldu suskunluðum,
Dudaklarýmý bile kýpýrdatmadým…
Ellerimi yýkadýðým gözyaþlarýmla suladým;
Gençliðimin en hazin ilkbaharýný.
Solmuþ yapraklarýn aþk dikenleri batýyordu þimdi yüreðime,
’’Sensizlik’’ diye bir þey yoktu artýk heybemde,
’’Sonsuzluk’’ adýmlarým yürüyordu belki’lerimde.

Islak kayalarýn yamaçlarýna yapýþmýþ,
Kuru aþklarým vardý benim, sevda denizimde.
Kendi denizimde düþtüm büyük dehlizlere, boðuldum,
Sesimi bile çýkartmadým...
Kulaklarýmdan taþan mutluluklar doluþtu boðazýma,
Nefesimi hapsettim seni intihar ettiðim yanlarýma,
Dilimde buz oldu tüm sus’lar.
Yangýnýna körükle gitti hayallerim,
Düþ satýcýsý bir ispiyoncunun aðzýnda satýldý tüm gerçekler.
Eþlik ettim yanýma satýn aldýðým yalanlarýna, günahlarýmla,
Gözümü bile kýrpmadým...

Geceyi çektim aldým elinden en sessiz yanýma,
Yastýðýmýn altýna koydum çaldýðým tüm düþ’leri.
Sýmsýký tuttum hayatýmdaki dürüstlükleri,
Parmaklarým büzüþtü yorgunluktan,
Dilim tutuldu susmaktan, konuþamadým.
Ýmlasý bozuk i mgelerle saldýrdým son’u meçhul aþka,
Yaralý, yar’sýz bir geçmiþi býraktým ardýmda.
Attým kýrýk dökük anýlarýmý omzuma, sýrtladým,
Son’umu bile görmedim...
Ýçimde çýktým yolcusuz tüm yollara,
Ýçimi bile dökmedim...

Sen benim kaybettiðim en büyük keþke’m,
Sen benim sevdiðim en büyük yanýlgý’m,
Sen benim son vasiyetim, son vaziyetim...

Sen Benim / Alican Yýldýrým
23.04.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: