Her akþamki yoluma koyulmuþ gidiyorum. Her akþamdan vücudum bu akþam daha yorgun. Öyle istiyorum ki bu akþam biraz sükûn, Bir cami eþiðine yatýversem diyorum
-Rabbim, þuracýkta sen bari gözlerimi yum! Sen, bana en son kalan, ben senin en son kulun; Bu akþam, artýk seni anmayan Ýstanbulun Bomboþ bir camiinde uyumak istiyorum.
Sonsuz sessizliðini dinlemek istiyorum. Bilirim ki taþlýðýn bir döþek kadar ýlýk, Sana az daha yakýn yaþamak için artýk, Rabbim, ben yalnýz zeytin ve ekmek istiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ziya Osman Saba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.