BİR ÖLÜNÜN ARKASINDAN
Ey ölü, az daha yaþatmak isterdim seni,
Habersiz býrakýp gittiðin evde.
Giysen hazýr duran terliklerini,
Odalarda dolaþsan, öksürsen
Toplasan bu yaz da bahçende yemiþleri,
Az daha ömür sürsen.
Gözlerimin önünde hep boyun bosun,
Nasýl girerdin þu kapýdan, memnun
Þu iskemleye otururdun.
Avuçlarýmda, ýlýk, el sýkýþýn,
Bana bakýþýn...
Nasýl uzatýrdýn bana þu sürahiyi?
Seyrederdik uçan bulutlarý, geçen gemileri.
Nasýl son defa konuþtun, son defa güldün?
Nasýl öldün?..
Nasýl öldü, Yarabbim, nasil öleceðiz?
Hangi sonsuz geceler, iklimler geçeceðiz,
Bundan sonra da bir gün ayný sofrada
Oturacak mýyýz bir daha!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ziya Osman Saba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.