BEYAZ EV

Gözlerimin önünde hep ayný beyaz ev.
Her dað yamacýna kurduðum,
Beliren her su kenarýnda,
Pembe damlý, yeþil pancurlu, balkonlu,
Balkonuna týrmanan sarmaþýk.
Gece, pencerelerinden sýzacak ýþýk,
Kýþýn tütecek bacasý.

Kapýyý ittiðinde çalacak bir çýngýrak.
-Duyuyorum o sesi þimdiden, berrak-
Geçeceðim yol, çýkacaðým üç basamak,
Ellerinden sýyýrýp atacaðým eldiven,
Her halin, gülüþün, kokun, bütün ruhunla sen!
Ah, bütün bir ömür býrakmayacaðým el,
Okþayacaðým saç, dinleyeceðim ses,
Bakmakla doymayacaðým yüz...
Açýk pancurlardan o gün dolacak gündüz,
O günkü hava,
Bir kapýyý açman, dolaþman sofada.
Þaþýracaðým: Böyle gezinen kim?
-Evim! Evim!.. Ellerimle asacaðým
Camlarýna perdelerini.
Yatak odasýnda düsüneceðiz bir an
Ýki kiþilik karyolanýn yerini...
Yatak odamýz, yemek odasý, kiler
Raflarýnda ellerinle yapýlmýþ reçeller.
Karþý karþýya oturacaðýmýz sofra,
Sürahide ýþýldayan su,
Yazýn, rüzgâra koyacaðýmýz testi;
Senin yatacaðýn öðle uykusu...
Sararacak bir yandan çardaktaki üzümler,
Kâh esecek rüzgâr, kâh dinleyeceðiz yaðmuru,
Kâh karlarla bembeyaz kesilecek çimenler.
Hep geçireceðiz içimizden:
Hayat beraber, ölüm beraber...
Þu göklerin altýnda,
Olacaðýz o kadar bahtiyar
Ki çýkýp mezarlarýndan annemiz, babamýz da,
Beyaz evimize yerleþecekler,
Uzun kýþ geceleri onlar da aramýzda
Göz göze bakýþacak, mangalý eþecekler..








Sosyal Medyada Paylaşın: