gün kasýlmasýndan zulüm kasýrgasýna dönecek biraz sonra ay boþ mevsim uzaklaþtýkça çaðýracak dolu dolu o küçük ama sýk atýlmýþ adýmý
belki de koþmalýsýn inadýna yaþamaksa saçlarýna yakýlmýþ bir tutam kýna ve masanda unuttuðun saatin pusan kaný
býrak öylece, kimse üzgün ölmeyecek sen gidince özgün sevmeyecek adamlar eski ahþap yarasýna gizlenmiþ kendi çocuk yanýný
ve kadýnlar çiçek dikerken elleriyle yaz bulutuna asýlý kalmýþ aðaçlara unutacaklar kuþlarýn yuvasýna döktüðü son çiçeðin adýný
uyumalýsýn, iyi geceler kaðýttan gemiler çabuk bozuluyor dediler inandým korktuðum için çýkmadým bu yolculuða
bunlar güneþin gözünü sarýya boyadýðý nadasa çekilmiþ bir deliden ödünç aldýðým yaprak anadan dogma öðütler aslýnda anladým ölüm de yalan yataðýma akýyor aþkýn kýzýl ýrmaðý
tut nefesimi sonuma döneceðim .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.