Yaþar yalanla kollar; sarar yalanlar beni Titrer kýlcal damarlar, beyinde tüm “nöron”lar Kör mü “snaps” uçlarý; vurur kalanlar beni Sanki dünya bir sahne yýldýzlar da neonlar Yirmi Nisan’dýr bugün; deyin, beni kim anlar Bilemedim kimlerdir tutsak kýlanlar beni
Neden kin duymaktasýn; ne için alýrsýn öç Sýrma saç gönlünü aç; nefese katma ateþ Ya gel bana tam yerleþ, ya da toplan, benden göç Tamama ermek için âþýk bulmalý bir eþ Gündüz gezerken güneþ; aydýr geceye evdeþ Hem ýþýk alýr ondan, hem de bitmeyen bir güç
Her gördüðüm denize dalardým mavi diye Yutup tuzlu suyunu ciðerleri þiþirdim Güvendim hep kendime bünyem çok kavi diye Yetmedi, yüreðimi ateþlerde piþirdim Acemiydim, ruhumu onmaz derde düþürdüm Saf aþka inanýrdým illa semavi diye
Soldu gül, öldü bülbül; baðlara kondu baykuþ Çoðu kez coðrafyamda dolaþtý voyvodalar Gel de doyunca yaþa; sýrt yerde, olunca tuþ Ne pehlivan doðrulur, ne dolar boþ odalar Ne dizde takat kalmýþ kim nereye çift dalar Artýk zamaný geçti sevdayla olunmaz coþ
Bugün nisan ayýnýn yaþanýrken yirmisi Daðda bir aslan ölür; hainin keyfi çakýr Bugün dünya yanýyor, korlardan tüten isi Soldurur gonca gülü bülbüller hazin þakýr
Sen, ben çýkmaz bir yolda gölgelere tosladýk Hangi yola girdiysek her zaman bodosladýk
Güneri Yýldýz (20 Nisan 2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.