beni maviye bakmadan astýlar
adýmlarýmýn mavisini görmeden
yýldýzlara çekildi düþlerim
uzak uzak yýldýzlara
o kadar uzaklara eriþmedi gözlerim
kandýrýldým anne
maviye yürüyünce mavi gülerim sandým
mavi gülümsemekler eklenir gözlerime
günler þavkýr kara donunu atýp
yollar açýlýr
susuz bekleyen aþka
çað çýkarýr üstünden kanlý þalýný
çiçekler açar mý kandan
ölenler kalkýp hesap sorabilir mi?
kendini yakanlardan
taze bir yeþil uzar maviye
gök karartýr yüzünü
prangalarýný hazýrlar
çiçekler ekmeyi býrakýn der kýzlara
özgür baþýnýzý süsleyecek
unutun maviyi
oturduðu yerden kalkmasýn hiç bir menekþe
parmak kaldýrmasýn çocuklar
özgürce yaþamaya
mavi mavi daðlarda
ucu kýrýk kavalýyla
mavi çalmasýn çoban
beni maviyi görmeden gömdüler
kara gözleri aðladý annelerimin
parmaklarýný uzatamadýlar
uzak uzak yýldýzlara
hesap soramadýlar
maviyi çalanlardan
dikenler battý yüreklerine
mavi nedir bilmediler
maviyi koynundan çýkarmadýn mý anne!
15. 3. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.